Sefilim Sevdadan Yana!...

Sefilim Sevdadan Yana!
Sefilim Sevdadan Yana!

Ne gece karanlığı örter hüznümü,
Ne dört mevsim bitirir benim O’na sürgünümü
Ama yine de sefilim sevdadan yana!
Değil mi ki susuyor dil, bütün lisanlar dile gelmişken,
Değil mi ki şu ufacık yüreğime sığar, on dört asırlık hasret
O halde sefilim sevdadan yana!
Bekleyiş yorgun düşer bekleyişimden,
Bir Hüseyin kanar içimde, bir Fatıma tutuşur dilimde,
Bir kıvılcım damlayıp akar gözlerimden
Ama yine de sefilim sevdadan yana!
Değil mi ki adı Kerbela sevdamın, değil mi ki kimliği bela?
Değil mi ki konuşmaya dilleri, dillere sözü yok
Değil mi ki varsayımlar içinde yok sayım var
Neresinden tutunursun asırlık geç kalmışlığın?
Nasıl susar nübüvvet feryatların?
Nasıl hayal kurarsın vuslata dair?
Sefilim sevdadan yana!
Ey gönlüm! Yorulma;
Varsa bir bildiğin, yanmaktan korkma
Böyle sol yanımda kanasın yara
Hani biçare kalınır ya, hani susmak tek çare olur ya…
İşte öyle sefilim sevdadan yana!
Ne kadar tenha kalsan da,
Yanık bir ağıt başlar, sözleri mazlum kanla yazılmış…
Oturur ağlarsın,
Bir düş kurarsın, düş gibi olsun dersin, olduramazsın
Bütün düşlerin sonu gecikmiş bir vefaya çıkar
Sonra bir telaşla düşünden arta kalan ne varsa, silmeye çalışırsın,
En ücra köşesidir yüreğin
Sukeyne’dir, Rugayye’dir, çocuktur orda…
Bir kardelen baş gösterir, bir dal yeşerir, tutar ezersin baharı,
Sefilim sevdadan yana!
Bırakın ağlasın bakışlarım,
Bırakın yansın sol yanım,
İlişmeyin sakın, Hüseyin’dir benim aşkım
Dokunmayın sakın, bu bendeki Hakk’ın adı
Ama gel gör ki, sefilim sevdadan yana!…

Leyla Şahiner

ALINTI