Gidiyorum

bilinmez mi sanırsın
ya da bir sana mı dokunur acının,
ateşin eli; güneşin, renklerin dili…
hasretin ayazı, kavuşmaların meltemi
tek seni mi okşar



burnunda tüterken sıcaklığı
bir sesin, nefesin
dokunan soğukluğu sessizliğin…
kederin örtüsünü çekersin biçare…
korumaz bilirsin…
ateşi yoktur ısıtmaz
sadece hüzünle sarar
kaç kahpe saati sevindirdim ben
kaç katil zamanın namlusuna
denk geldi bağrım
kaç kurşunla devrildim
öğrendim ağlamayı, isyanı
vurulup kanamayı açlığı öğrendim
acıyı ve susmayı…
öğrenemedim yıkılmayı
karanlığı, boyadım çiçek çiçek
uzandım dallarına tutundum
yüreğimi yaktım
üşüyen ellerimi ısıttım
kederi, kader yapmamak adına
gülümsedim dağıttım
ağıttım yazılmamış
yaşadığım komedinin içinde


renk mi dedin
bana tek renk verildi siyah…
önce dünya karardı
çabalayıp ağarttım
inandığım için değişti dram
yoksa çoktan asılırdı
umudum boynundan
demir tavlı acının ucunda

kimse söz vermesin…istemem
bilirim hafifliğini…uçar bir esintide
sarsar gidince boşluğu
-söz- demeyin bana…istemem
sadece anlayın…
ya da susun

siz dokunmayın bana…mutlu olun
ne günaydınsız bırakırım sizi
ne keserim güneşinizi…
giderken hayırla uğurlarım
sevgiyle karşılarım dönüşlerinizi
akşamlarınız iyi
uykularınız huzurlu olsun
ben beklerim düşlerinizi
yeter ki siz mutlu olun
dokunmayın…
ben iyiyim kendimle
yalancı ellerinizi
dikenli dillerinizi benden uzak tutun
söz istemem, sadece sessiz olun
ya da anlayın beni


ve… biliyorum ki anladığında
ulaşacaksın bana
tüm gücümle susuyorum
anlatabilmek için,
beni sana…