Ozan Göğsüm Kanıyor

Ozan Göğsüm Kanıyor - Hayrettin Taylan

Acılarla örülmüş tenin enlemlerimde ozan göğsüm kanıyor,sıcaklığın pansuman olabilirdi; ama ne sıcağın,ne de geliş umudun varSenden öncedir yüreğim Senden sonradır canhıraş halimHüznün mevsimlerinde devrik meyvelerden beslendim,zayıfladım her şeyine


Çiğdemlerin efsanesinde peri oldun, canan oldun, beni anan oldun; ama uzak kentlerden yağıyor içime acıların


Yarını yitiren,yarimi bitiren anların anlatılmazlığındayımKaşlarımı yıktı geçti ani kaçışlarBir çift sözüm, vardı, söylemedim…Zühre yıldızı gibi yaktın beni,her an yıldız yıldız eriyor gecelerimDokunuşlarının hikmetlerinde yorganımdan ders alırımYastığının desenindeki yalnız

Pembe çiçeklerle dertleşen bir sevenin yüreğini sormaya gerek var mı ki? Mutlanırım Umutlarım oğuldar,bir gece kapının zili çalar,bu gelen sen olmalısınUzak şehirden geliyorsun, servis seni yeni indirmiş olmalı, bana sürprizin var Bir hayal arası, arlanmış bir perdenin arasındayım

-Zil çalışından tanırım seniZil çaldı,bekledim, bekledim gelen olmadı

Meğer senin perin cinin gelmiş, yatak odama geldi,beni gördü, yine köşesine usulca uyumuş, gözlerindeki nemler yarınki aşk yağmurunu özetler halde

Dünyanın bütün iğrenç seslerini dinletti bana,bir dağın zirvesine çıkarttı Nefesim kısılana kadar bağırdım seni seviyorum, seni unutamıyorum

-Dağa bir mektup yazdım henüz kar vardı, henüz yüreğimde har vardı, henüz içimde işlenmemiş pişmanlıklar vardıHenüz uslanmaz bir adamdım Hatalar bana ders vermiyordu, direk sınava gir diyorlardı

-Acelem vardı,hazlarım saz çalıyordu salya panayırında, sen melek halden huriliğe, oradan kumruluğa terfi etmiştin

-Saçlarına tutunan yüreğimin yelinde uçuk sevgiler yamaladı ömür,kumruluğun derslerine o kadar alışmıştık ki dünya içinde dünyalar yaşadıkBil ki senden başkasına yürek tellerimi akort etmedim Senin öpücüklerinle çürüyen dudaklarıma başka dudaklar değmiş olabilir; ama yüreğimin üst ve ben ve şan dudağını yalnız sen öptün gül kızılım Senli olmakla sevda dağlarına kafa tutuyorum


Çığlığı susturulmuş ormanlarda bütün ceylanlardan ders aldım Ceylanlara benzeyen o kadar çok şeyin vardı ki,benim kaplamlığımın beklenmedik pençelerinde birden gidişlerin ölüm sahilinde atıldıdın

-Yalan olur, yalan olur yaşadıklarımız,hayatın garip haritasında sensizlik dağ dağ kopkoyu…

İçimdeki su kırığı acılarla, yanmış yıkılmış bütün medeniyetlerin özündeyim, acılarıma ya da hatalarıma yeni bir elçi gerek

- Yürek sızımın sesiyle siliyorum bütün göğü

Ay gibi yüzüne gözlerini asıyorum, bütün renkler ela gözlerine benzeyene kadar

-Bilirim sen de benim kadar içinde ağlıyorsunRenk renk hüzünler kaplar varışlarımıza

Buluşmanın son sınırındaki çoğul ağlamalarla, yeni anlamalara anlatılış pervanesi olup beni gelişinden serin letiyorsun

-Aşk gömülü makberimizin yanı başında kavuşmanın gömüsü olmalı ki en ufak bir hissedişte seni arıyor hazine kaçakçılarım

-Dinlediğimiz senfoni,dinlemediğimiz sarılışların çıkardığı sesin aynasıdırYüreğimizdeki direnmelerin denklemini hangi vicdan çözecek,sen öyle uzak kalışlarda susarak huzur mu bulacaksın

Beni bıraktığın dağların altında tutuluş altını bulunduÜstüne karlar yağdı, kardelen ağlar senin ağladığın yerde

Bilmelisin ki, benim bir yüreğim var üstelik yamalı, üstelik senden başka kapalı,üstelik bakımsızlığından atıl

Şimdi aşkın sokak köpekleri gezer sensiz yüreğimin sokaklarında, aç köpekler havlar,Fahriye Abla’nın benim şiiri okuduğu yerde

Mona Roza dillenir,Geyve’den bana bir tas su getirir

“Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza

Henüz dinlemedin benden türküler

Benim aşkım uymaz öyle her saza

En güzel şarkıyı bir kurşun söyler

• da senin yarali kalbine işlemez”

Nazım’ın Piraye’si perme perişanlıklarımda susar ve der ki:

“Ne güzel şey hatırlamak seni

Sana tahtadan bir şeyler oymalıyım yine:

bir çekmece

bir yüzük,

ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım

Ve hemen

fırlayarak yerimden

penceremde demirlere yapışarak

hürriyetin sütbeyaz maviliğine

sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım”

Sana a yazdıklarımı duyan Evli Bedri Rahmi’nin biricik aşkı Mari Gerekmezyan` susar şiir dile gelir Günahımsın, vebalimsin


Dili mercan, dizi mercan, dişi mercan


Yoluna bir can koyduğum


Gökte ararken yerde bulduğum


Karadutum, çatal karam, çingenem


Daha nem olacaktın bir tanem


Gülen ayvam, ağlayan narımsın


Kadınım, kısrağım, karımsın”


Fadime Filistin’deki mezar taşındaki ünlü Makber’i okur bana AHamit ‘te senin yürektendi,senin aşk şehrindendi,senin yürek acının komşusu en iyisi sus “makber” konuşsun


“Eyvah ne yer ne yar kaldı

Gönlüm dolu ah u zar kaldı


Şimdi buradaydı gitti elden

Gitti ebede gelip ezelden

Makber mi nedir şu gördüğüm yer

Ya böyle reva mı ey cay-ı dilber”


- Başım döner büyük şairlerin yaşadığı aşk kaçınılmazlığında susarım nazlıcanSen de asrın leylası oldun…Yarın seni de anlatacak herkes, sende dilden dilesin Nazlıcan efsanesini duyacak Bir şair gidişinde eridi aylarca, yıllarca beklediBir aşk masalıyla 4 yıl evli kalırlar,şairin yürek depreminden beter hatasından Nazlıcan gider Şair hasretinde gün gün erirHer gün onu yazar … Bir gün bakar, 500 şiir, 150 öykü yazmış onaRekorlar kitabına yazılır bunlarDünyada giden bir sevgiliye bir daha bu kadar ürün yazılır mı bilinmezŞair bir sürpriz yapar bütün şiir ve öykülerini onun doğum gününde yayımlatır 1 5 öykü kitabı,50 şiir kitabı… Canlı yayında Nazlıcan’ı çağırır Nazlıcan yine dönmez, yine gelmez


-Yaraya tuz basan kahır hecelerimde şiddetli bir kar yağışında kalmış bir bülbül gibi’ titreyen yüreğimle seni bekledim Sen ki şairin aşkıydın, evet şairler zor,evet şairler,farklı,evet şairler, değişken ; ama unuttun ben seni sevmekten çok seven bir insandım


-Hani kahve gözlerimden senli buhurlar uçan, hani simsiyah saçlarımdan ki senden sonra beyazlamaya başlayan saçlarımdan suçlarını aklayan, beyaz tenli, enli boylu, soylu köylü ve kent soylu caddelerde yaşayan ali cenap bir aşk ermişi…


-Unuttun mu? Ki buna inansam kuşlar, güller, bülbüller, o gözyaşların, o beni benden alan sözlerin nasıl unutacak biliyor musun?



Hayrettin Taylan