Şımarıklık Benimkisi

O gün biraz canım sıkkındı Yorgunluk ta üstüne tuz biber ekince çıktım iş yerinden ve doğru kuaföre attım kendimi



Uzun zamandır gittiğim kuaförde ikinci kez karşılaştığım manikür yapan arkadaşa “Hadi bir de ellerim hafiflesin” diyorum Biraz acelesi olduğu dikkatimi çekiyor


Zaten canım sıkkın gelmişim, biraz da üzgünüm, onun gerginliği bana da yansıyor Gözleri sürekli saatinde ve telefonunda En sonunda dayanamayıp soruyorum;


- Evli misin? Evde bebeğin mi var?

- Yok ben bekarım

- Ailenle mi yaşıyorsun?

- Evet

- Geç mi kaldın eve?

- Aslında bu saate kalınca biraz merak ediyorlar beni

- Saat daha sekize çeyrek var Annen, baban bilmiyorlar mı çalıştığını? Ya da senin de bir hayatın olduğunu söylemiyor musun?


1TOKAT


- Benim annem, babam rahmetli oldular


“Eyvah! Pot mu kırdım?” diyorum kendime ve devam ediyorum konuşmaya


- Başın sağolsun Evdekiler kim?

- Kardeşlerim var evde Ben gitmeden yemek yemezler de

- Küçükler mi?

- Yooo aslında büyükler


Konuşurken gözlerine dikkat ediyorum Işıl ışıl ve gülümseyen bakışlara sahip


Adını sordum o arada “Serap” dedi Diğer anlamı illüzyon…


İsimlerin, insanların yaşamlarında çok etkili olduğunu düşünmüşümdür yıllardır Öylece dalıyor gözlerim Sonra konuşmaya devam ediyorum;


- Ben biraz fazla sordum Rahatsız ediyor muyum?

- Hayır estağfurullah Bir an önce bitirmek için ve dikkatimi kaçırmamak için kesik kesik cevap veriyorum Kusura bakmayın

- Peki diyorum ama bir şey var sanki kızda Benim duymam gereken bir şey İçim kıpır kıpır oluyor, daha fazla meraklanıyorum

O arada telefonu titriyor

- Bakın işte yine arıyorlar

- Sen telefonuna bak lütfen Benim işim kalsa da olur (Artık daha temkinliyim)

2TOKAT


- Yok bakmıyım Şimdi nerdesin diye soracaklar nasıl olsa


Benim iki kardeşim de özürlü Biri diğerinden daha iyi Bana çok düşkünlerBensiz oturmazlar sofraya


Ne? Nasıl yani falan diyorum kendi kendime Anne, baba yok İki kardeş var ve özürlüler Kızın yaşı çok genç ama sırtındaki sorumluluğa bak, diyorum içimden Sonra soruyorum tekrar;


- Senden başka özürlü olmayan kardeşin var mı?

- Var diyor çok şükür Erkek kardeşim var

- O nerde?

- O da iş yerinde Kahvede çalışıyor da biraz geç gelir eve Biz onunla birlikte bakıyoruz kardeşlerimize

- Kaç yıldır? Sesim artık çıkmıyor sanki

- Altı yıl oldu diyor

- Kaç yaşındasın?

- 26…


3TOKAT


“Ben mutluyum”diyor müthiş bir kabullenmişlikle Kendi gerçeğini, illüzyonunu yaşıyor “Sadece biz değiliz ki böyle yaşayan Çok insan var “ diyor ve gülümsüyor bana


Serap daha ne desin?

İşi bitiyor ve koşarak çıkıyor evine, kardeşlerine doğru

Ben ise kalakalıyorum

Canımı sıkan olayları düşünüyorum Hastalık haberini ilk aldığım “an”ı tekrar hatırlıyorum ve yine yine yeniden şükran duyuyorum yaşamıma

Kızıyorum kendime Aynada bakıyorum yüzüme ve şımarıklık bu seninkisi diyorum Kocaman bir şımarıklık


Hayatın içinde her şey var


Kader dediğimiz şey, kontrolümüzde olmayan, karşılaştığımız olaylar değil mi?


Peki biz bu olaylar karşısında ne yapıyoruz? Nasıl duruyoruz? Nereye bakıyoruz? Ne görüyoruz?


Mesele problemlerde değil ki!


Problemler karşısındaki çözüm üretebilme becerimizde Çözüm üretebilmek için ise kabullenmek lazım Kaçmadan, acıdan geçebilmek lazım yani


Yaşam nasıl da öğretiyor insana Ya da öğrenip unuttuklarını tekrar hatırlatıyor (hatırlamak isteyorsak eğer)


Teşekkür ederim hayat


Hergünümüz sevgiyle gelsin