Minik Peri Ve Serçesi

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

minik peri ve serçesi

Dağlar, bulutlara aşkindan ağlar olmuş,

Bir gün ona dokunmak

Saniyelik bile olsa onun sıcaklığını

Hissetmekmiş tek hedefi

Her gece, güneşin doğusuyla feryat yakmaya baslar,

Ona seslenişi her yeri sallar,

İçindeki sevda ateşi gün geçtikce büyür

Bazense patlarmış

Biz insanlar bunlara doğa desek te;

Milyonlarca yıldır bir aşk hikayesi

Sürüp gidermiş

Bulutlar, her gün tüm zerafetiyle salarmış eteklerini,

Bilmezmiş dağların ona sevdalı olduğunu

Onun için her gün ağlayıp , özlemler çektiğini

Onu unut demiş bir gün bir kara ağaç

Kavuşamazsın hiçbir zaman, birleşemezsin

O kadar yükseğe ulaşamazsın

Ve bir gün eğmiş boynunu aşık dağ

Yaşlanmışta iyice

Son kez bağırmış umutsuzca bulutlara

Seni Seviyorum�

seni seviyorum

Susmuş

Yıllar geçmiş artık, çökmüş yaşlı dağ

ölümü ister olmuş çoğu zaman

Onsuz yaşamaktansa, yok olmakmış

Her gece dilediği tek dua

Soğuk bir şubat sabahı

Bulutların arasından bir peri düşmüş

Dağın eteklerine

O kadar güzelmiş ki

Yaşlı dağ etkilenmiş ve sormuş:

�Sen kimsin� diye,

Konuşmamış rüzgar saçlı peri,

Gülümsemiş ve ellerini dağın kalbine yaslayıp

�Bende Seni Seviyorum� demiş

Yaşlı dağ, gözyaşlarını tutamamış bir an

Sarılmakmış tek istediği sevdalısına

Onu öpmek, saçlarını koklamak

Tüm sevinci ve heyecanı bir anda yok olmuş,

Onun bir eli yoktu perisini sarsın

Bir başı yoktu ki dizine yatsın

Sadece bir kalbi vardı kimsenin bilmediği

Derinliğinde gizli

Rüzgar Saçlı Peri, inmiş dağın eteklerinden kalbine

Yaşlı dağın, ağlamaları yeri göğü sarsıp

İçindeki ates her yeri yakmaktaymış

Rüzgar Saçlı Peri, buldu dağın kalbini

Ve bir bıçakla yardi kendi yüreğini,

Kalbini çıkartıp ikiye boldu,

Yarısını dağın sonu belirsiz karanlık uçurumuna bıraktı,

Sonra yere yığıldı güzel peri, ölüyordu

Ama mutluydu

Belki de o da sevmekteydi milyonlarca yıldır onu

Koca dağın karanlığından bir serçe uçarak kondu perinin dudaklarına

Onun hareketsiz vücudunu yerde gördü,

Ve ağlamaya başladı, hıçkırarak

Milyonlarca yılın özlem şarkısını söyleyip

Arada bir durup ona bakmaktaydı

Serçenin gözyaşları, tekrar hayata getirdi periyi

Bir ödül dü bu yılların hasretine karşılık

Peri, önce şaşırdı sonra ise serçeyi eline alıp

Bir öpücük kondurdu

Ağlamaktan kurumuş gagasına

Dağ bir anda yerle bir oldu,

Bulutlar kayboldu

Gecenin karanlığı, şimşeklerle gündüze dönüştü

En parlak yıldızlar adlarını yazdı o gün gökyüzüne

Minik Peri

ve

Serçesi

tutku bakay

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Minik Peri Ve Serçesi minik peri ve serçesi Dağlar, bulutlara aşkindan ağlar olmuş, Bir gün ona dokunmak Saniyelik bile olsa onun sıcaklığını Hissetmekmiş tek hedefi Her gece, güneşin doğusuyla feryat yakmaya baslar, Ona seslenişi her yeri sallar, İçindeki sevda ateşi gün geçtikce büyür Bazense patlarmış Biz insanlar bunlara doğa desek te; Milyonlarca yıldır bir aşk hikayesi Sürüp gidermiş Bulutlar, her gün tüm zerafetiyle salarmış eteklerini, Bilmezmiş dağların ona sevdalı olduğunu Onun için her gün ağlayıp , özlemler çektiğini Onu unut demiş bir gün bir kara ağaç Kavuşamazsın hiçbir zaman, birleşemezsin O kadar yükseğe ulaşamazsın Ve bir gün eğmiş boynunu aşık dağ Yaşlanmışta iyice Son kez bağırmış umutsuzca bulutlara Seni Seviyorum� seni seviyorum Susmuş Yıllar geçmiş artık, çökmüş yaşlı dağ ölümü ister olmuş çoğu zaman Onsuz yaşamaktansa, yok olmakmış Her gece dilediği tek dua Soğuk bir şubat sabahı Bulutların arasından bir peri düşmüş Dağın eteklerine O kadar güzelmiş ki Yaşlı dağ etkilenmiş ve sormuş: �Sen kimsin� diye, Konuşmamış rüzgar saçlı peri, Gülümsemiş ve ellerini dağın kalbine yaslayıp �Bende Seni Seviyorum� demiş Yaşlı dağ, gözyaşlarını tutamamış bir an Sarılmakmış tek istediği sevdalısına Onu öpmek, saçlarını koklamak Tüm sevinci ve heyecanı bir anda yok olmuş, Onun bir eli yoktu perisini sarsın Bir başı yoktu ki dizine yatsın Sadece bir kalbi vardı kimsenin bilmediği Derinliğinde gizli Rüzgar Saçlı Peri, inmiş dağın eteklerinden kalbine Yaşlı dağın, ağlamaları yeri göğü sarsıp İçindeki ates her yeri yakmaktaymış Rüzgar Saçlı Peri, buldu dağın kalbini Ve bir bıçakla yardi kendi yüreğini, Kalbini çıkartıp ikiye boldu, Yarısını dağın sonu belirsiz karanlık uçurumuna bıraktı, Sonra yere yığıldı güzel peri, ölüyordu Ama mutluydu Belki de o da sevmekteydi milyonlarca yıldır onu Koca dağın karanlığından bir serçe uçarak kondu perinin dudaklarına Onun hareketsiz vücudunu yerde gördü, Ve ağlamaya başladı, hıçkırarak Milyonlarca yılın özlem şarkısını söyleyip Arada bir durup ona bakmaktaydı Serçenin gözyaşları, tekrar hayata getirdi periyi Bir ödül dü bu yılların hasretine karşılık Peri, önce şaşırdı sonra ise serçeyi eline alıp Bir öpücük kondurdu Ağlamaktan kurumuş gagasına Dağ bir anda yerle bir oldu, Bulutlar kayboldu Gecenin karanlığı, şimşeklerle gündüze dönüştü En parlak yıldızlar adlarını yazdı o gün gökyüzüne Minik Peri ve Serçesi tutku bakay