Bir İnsanla İlk Tanıştığında

Dün gece saatlerce baktım denize


Denizde durmaksızın akıntıya kapılan dalgalar, sürüler halinde bir yerden başka bir yere göçen insanları hatırlattı banaKavimler göçü gibiydi gördüklerim, her dalga bir insandı sanki ve yan yana sürüler halinde bir kıyıdan diğerine doğru sürükleniyorlardı kendilerini kaptırdıkları akıntıda


Hepsi bir birine benziyordu ve aslında hepsi farklı ve kendi rotasında ilerlerken yalnızdıKendimi gördüm bir ara o dalgaların arasında


Takip ettim ısrarla ama yok oldu bir süre sonra Sonradan anladım, yalnız insanlarda özgürlük ve huzur adına hep birlikte, benzerleriyle çıktıkları yollara yelken açarak hep kayboluyormuşYalnız insanlar bir yerde başka bir yere göçerken; tüm umutlarını, sevdalarını, acılarını ve yaşamlarını ait oldukları kıyılarda bırakıp, sonsuzluğa doğru yol alıyor, yaşam denen sürekli ve soğuk olan akıntının dalgalarını oluşturuyor, açık engin yerlerde kayboluyor; ve başka bir kıyıya vardıklarında yok oluyorlarmışTam bunları düşünürken, tesadüfen tanıştığım bir insanın söylediği bir söz geldi aklıma


“Bir insanla ilk tanıştığında, onun değerini ve devamlılığını anlayabilirsin”


Bu sözün üzerine saatlerce düşündüm, tıpkı denizi seyrederken düşündüğüm gibiÇok basit gibi görünüyordu ama düşündükçe içinde kayboluyordum, enginlerde kaybolan yalnız dalgalar gibi


Sonra seni ilk gördüğüm zamanı canlandırdım gözümde


Ve hayretler ettim; o ilk tanışmamızda daha seni tanımadan senin değerini ve bendeki değerini anlamıştım


Sonra da devamlılığını


Zaten değerin olmasaydı devamlılığın olmazdı


Bu dünyada değeri olmayan hiçbir şey kalıcı değildir sevdiğim;


Ve bu değersiz, kalıcı olmayan insanlar dalgalar misali kaçarlar denizin sunduğu uzak, sahte ve sonunun ne olduğu bilinmeyen özgürlüğe


Sonra kaybolurlar ve ne zaman bilinmez, yok olurlar


Sonunda ne değerleri kalır ne de devamlılığı onların


Oysa seni ilk gördüğümde anladım ben değerini; benim için değerliydin çünkü karşılıksız seviyordum seniSen tanımadığım insanlarla kendi halinde ve bendeki değerinden haberin olmadan yaşarken, ben senin değerine ve devamlılığına inanıyor, atmıyordum kendimi denize, dalgalara; bir gün gelirsin diyeÇünkü değerliydin ve değerli olduğun için devamlı olmak zorundaydınÇok zor oldu ve uzun zaman aldı bendeki seni anlaman


Değerinin farkına varman


Ve sonra kaçınılmaz olarak devamlı oldun benim için


Oysa sen beni ilk gördüğünde ne değerimi ne de devamlılığımı anlamıştın ama; ben sana ilk baktığımda değerini anladığım için devamlılığına inandım


Bunun için, sayısız kez rüyalarımda ismini sayıkladım


Bunun için, nefesimin daraldığı anlarda hep seni hatırladım ve beni hatırlattım sana


Bunun için, bana ne yaparsan yap, ne kadar uzak durursan dur,


Ben senin değerini ve devamlılığını, daha seni ilk gördüğüm anda anladım


Bir çocuk gibi inandım,


Bir rüyaya daldım,


Nefes nefese uyandım gözlerinde,


Değerinle var oldun


Ve devamlılığınla yaşadın kalbimde




Mine Bahadır