Umudun Bittiği Yerde Sabır Başlar

Bir yaklaşıma göre sabretmek, teslim olmak değil, mücadeledir

Bu aç karnına tok tesellisi gibi bence

Aslında umudun bittiği yerde sabır başlıyor

Sabır, normal şartlar, ahlaki değerler ve kanunlar noktasına gelip dayanmanın adı

Yoksa, sabretmesek, bizi yoldan çıkartacak, haklıyken haksız duruma düşürecek, neticede varmak istediğimiz yere denk düşürmeyecek neticeler alıyoruz Onun için ahlakın ve kanunun ’dur’ dediği yere sabır diyoruz

Burada durmak, meşru zeminlerde yapacak bir şeyin kalmaması anlamına geliyor

Burada umut da bitiyor

Tek tesellimiz olan sabır, ömür çarkında bir sürü dişlinin kırılması karşısında suskunluk

bir nevi

Sabredelim

Ama ne için?

Sabredelim

Ama niye?

Gelecek güzel günler için mi?

Muhatabımız olanın veya olmayanın hatasını anlaması için mi?

Bir gün ‘sıranın bize de gelmesi’ için mi?


* * *


Niye sabrediyoruz?

Güçsüz olduğumuz için mi?

Haksız olduğumuz için mi?

Yetersiz olduğumuz için mi?

Umudun Bittiği Yerde Sabır Başlar

Yoksa yenildiğimiz için mi?


* * *


Güçsüzlüğümüzden sabrediyorsak, bunun adı sabır değil zafiyettir

Haksız olduğumuz için sabrediyorsak, bunun adı kabullenmedir

Yetersiz olduğumuz için sabrediyorsak bunun adı çaresizliktir

Yenildiğimiz için sabrediyorsak, bunun adı sabır değil bahanedir


* * *


İşte bunun için umudun bittiği yerde sabır başlıyor Sabır, çoğunlukla olgunluğun bir göstergesi olarak algılanır

Çocuklarımıza gösterdiğimiz, sabır değil sevgidir Eşimizde gösterdiğimiz sabır değil sadakattir

İşimize gösterdiğimiz sabır değil metanettir


* * *


Sabır ne zaman sabırdır?

Bilmiyorum

Ben de umudumun tükendiği yerde kendime bahane arıyorum

Sabrediyorum

Sabrediyorsun

Sabrediyoruz

Kaybediyoruz


alıntı