Hayat Wikileaks’Ten İbarettir

Hayat WikiLeaks’ten İbarettir Yazısı - İclal Aydın Yazıları - İclal Aydın Köşe Yazıları - Hayat WikiLeaks’ten İbarettir İclal Aydın

Milli genellemeler tehlikelidir Bir ülkenin hem iç hem dış duruşunda önemli meselelere neden olabilecek kadar güçlü yargılar oluştururlar


Almanya’daki Türk, Amerika’daki Latin, İngiltere’deki İrlandalı tanımları, tam da bu tehlikeye denk düşen yorumlar taşır


Sonuçta birkaç gündür tek tek açılan WikiLeaks belgelerinde bu milli genellemelere şahane oturan sırlar çıktı ortaya Ben en çok Azerbaycan Devlet Başkanı Aliyev‘in ABD’ye gidip, Türkiye ve Ak Parti dedikodusu yapmasına güldüm


Niyeyse şaşırmadım


Ama belki de Ahmedinecad haklıdır Bu belgelerin birebir doğru olduğunu kabul ediyorsak, “Belgelerin sızdırılmadığı, Amerikan hükümeti tarafından siyasi amaçlarla ortaya atıldığı“ da kabul edilebilir


Bir gün Ahmedinecad’a doğru mudur diyerek kulak vereceğim aklıma gelmezdi


***



Aliyev arkamızdan konuşur, bendeniz de öğle sonraları bir grup emekliyle ve ev hanımlarıyla neşeli şarkılara el çırparken hayat bizimle dalga geçip duruyor işte


Cumartesi akşamüzeri “Amaaan hiçbir şey umrumda değil artık“ diyorum Elimde sıkı sıkı tuttuğum şeyleri de niye tuttuğumu sorgular olmuşum bir yandan


Ece Temelkuran, Sırrı Süreyya Önder ve Ahmet Tulgar‘ı düşünüyordum ve de onlardan geçiyordum, başka başka isimlerde duruyordum Sonra tekrar esen rüzgâra bırakıyordum zihnimi


***



Birden gözümün içine bakmadığını fark ettim arkadaşımın “Neyin var senin” diye sordum


“Yok bir şey” dedi ilkin Zorladım biraz Sonra “7,5 cm’lik bir tümör varmış beynimde” dedi Öylesine söyler gibi Arkadaşım çok genç bir anne daha biliyor musunuz İki çocuğu var üstelik Sesim soluğum kesiliverdi Ne rüzgârı duyuyordum artık, ne kafamın içinde dönüp duran kelimeleri, isimleri, olayları, nedenleri “Pazartesi son sözü söyleyecek doktor“ dedi


***



Bu yazıya ondan gelen telefondan sonra başladım Bekledim çünkü Aradı şimdi Anlattı


Ben de ona anlattım


“Böyle bir akşamüstü, neyin var demiştim Duygu Asena‘ya Kırmızı şarap içiyordu Dönüp, sıradan bir şey söylermiş gibi beynimde bir şey varmış benim demişti


Sen konuşurken o gece yıllar öncesine gittim Onu kırmızı bir şarap kadehiyle gördüğüm son günmüş o Sonrası o hep daha hasta, ondan sonraki günler ise hep hastane dolu Duygu geçip gitti Evinin önünden geçerken hep soruyorum kendime, nereye gitti? Bu iyi haberi vermeseydin anlatmayacaktım sana bunu Ama madem haberler iyi Çok sevindim çok” dedim


Oturdum bu yazıyı yazdım


Yaşadığımız birkaç güzel an dışında sahi ne kalıyor geri?


Unutkanlık Değil mi?


Büyük bir depoda unutulmuş eskiler Elimizden bırakmazdık bir vakitler


İclal Aydın