Katilime Mektup 2

Katilime Mektup 2 Yazısı - Katilime Mektup 2 Kahraman Tazeoğlu - Kahraman Tazeoğlu Yazıları

Merhaba yar bildiğim…


“Seviyorum” diye başlayıp, “gidiyorum” diye biten bir cümleydi bizim hikâyemiz Hep yan yanaydık aslında ama aramızda uçurumlar büyüttüğümüzün farkına varamıyorduk bir türlü Bu yüzden biz seninle hep iki kişi olduk ama asla bir çift olamadık “Severek öldürme beni” dedim, sen öldürerek sevdin Oysa gözlerinden payıma düşecek küçücük bir ışık için, nice derin karanlıklar borçlanmıştım ben İşte sevmek böyledir katilim! Küçücük bir esinti için, fırtınalar feda edersin Yine de düşünür insan “Değdi mi?” diye Ve cevabı, koca bir soruya dönüştürür hayat Anlarsın ki; uğruna ödediğin bedeller, mutluluğuna gölge düşürüyorsa, hak ettiğin mutluluk sana biraz pahalıya mal olmuştur


Gözüm kördü senden Ve görmüyordu başkasını Senin nezrinde beni küçültmüş, seni büyütmüştü bu durum Çok sevilmenin şımarıklığı oturmuştu dudaklarının kenarına Kalbinden ihanetler geçiyordu sessizce Ve unutmuştun körlerin sadece sesleri gördüğünü Kalbinin sesini gördüm katilim! Hazırdın beni unutmaya Aşkı bende yeşertip, çiçeklerini başkalarına sunacak kadar alçaldın… Alçaktın! Sadece dara düştüğünde kullanabileceğin, yalnızlığındaki oyuncaktım, oyalandığındım Kalbinin çarşısında ikinci eldim İçimde kelimeler bağırırken, dilim sessizdeydi yine Sustum sana, sustum içime Bu iç yerinde grev var!


Sonra gittin Önce gözümdeki yaşta tüttün, sonra dilimdeki küfürde Gitmiş olsan da bir gün geri döneceğini bilirdim Dönmesen bile bununla baş edebilirdim Kısa sürdü zaten gidişin Pişmanlığını hiç belli etmeden geri döndün Belki de her yeni başlangıç, yepyeni bir kaçıştı; bunu da öğrendin Sahte aşk ustası oldun sen Hayatını yazsan yalan olur!


Pişmanlık duvarların yıkıldı mı katilim? Ben hazırdım tamamlamaya, yarım kalmış ne varsa Ama… Ama… Ne ben gururumu çiğneyebildim, ne sen “Pişmanım” diyebildin Şimdi bana yüreğinin kapılarını ardına kadar açsan ne çıkar; senin arka bahçeni öğrendim ben


Anladım ki en güzel diye beklediklerim, meğer dünde kalanlarımmış Bak, kirlenmiş gözlerinden kalbime düşen ışık, giderek azalıyor Senin gözlerin, benim hayatım kararıyor Hiçbir hüznüm kalmadı mutluluğuma kastetmeyen Ah katilim! Ah yar bildiğim! Ben, mutluluğun peşinde koşarken yandım Dilerim seni de yaksın mutluluk!


Kahraman Tazeoğlu