Çocuklarda Yemek Kaprisleri

çocuğun yemek kaprisi - yemek yemeyen çocuklar - yemek kaprisi olan çocuklara yaklaşım hataları

Anne babaların tedbir almasına karşın çocuk yemek sorununu çoğu kez kapris haline getirir Yemekleri beğenmez Bu durumda doktor, çocuğun bir hastalığın kuluçka döneminde olduğunu düşünebilir Psikolog ise anne babayı suçlar Hepsi bir ölçüde haklıdır Çünkü çeşitli besinsel, fizyolojik ve ruhsal etkenler birbirleriyle ayırt edilemeyecek kadar ilişkilidirler

Çocuğun sağlığı yerindeyse, yemek yemeyişinin nedeni genellikle ruhsaldır; yemek ona yerine getirilmesi zorunlu bir görev gibi görünür Annesini üzgün, endişeli görürse buna iştahsızlık olarak beliren bir tepkiyle cevap verir Ya da ailesi tarafından “reddedildiği”, kötü karşılandığı sanısına kapılır ve yemek yemiyerek dikkati üzerine çekmek ister Bu durumda, az ya da çok bilinçli bir çeşit “açlık grevi” söz konusudur

Ciddî iştahsızlığa yakalanan çocukları tedavi eden psikologlar çocuklarda çoğu kez anne babayla olan ilişkilerle ilgili derin korkuların var olduğunu ortaya çıkarmışlardır Buna zehirlenme korkusu örnek verilebilir; çocuk annesine ya da babasına duyduğu kin yüzünden zehirlenerek cezalandırılmaktan korkar İştahsızlık bazen de cinsel düşlere bağlı olabilir Bu konuda, gebe kalmaktan korkan ve şişmanlamak istemediğini ileri sürerek her türlü besini reddeden küçük bir kızın durumu tipik bir örnektir

Çok yemek yiyen, ya da şeker, reçel, hatta bazen ekmek çalan obur bir çocuk için de durum aynıdır Bu çocuk kendisine gösterilmeyen sevgi ve dikkati tamamlamaya ya da tammlayamadığı bazı gereksinmelerini tat zevkinden yararlanarak doyurmaya çalışan mutsuz bir çocuktur

Bütün bunlar aşırı durumlar olmakla birlikte günlük yaşamda çok rastlanır Yemek yemiyorsa, çocuğa ortam değişikliği iyi gelebilir Bu durumda değişik yerlere götürüp gezdirilmelidir örneğin, ana okuluna götürülürse, orada kendini böyle sorunları olmayan başka çocukların arasında bulacaktır Annesinin İsrarlarından uzak, belki de hiç karşı koymaksızın yemeğini yiyecek ve “yemek boykotu”nun bir nedeni kalmadığından her şey yoluna girecektir Kimi zaman anne babanın farklı bir tutumu da çocuğu kaprislerinden kurtarabilir

Kendi haline bırakılan çocuk sorunlarını bir sonuca bağlar Tabağındakini bitirmezse, hiç azarlamadan, hatta hiç bir şey söylemeden tabağı önünden kaldırmak gerekir Her yemekte çocuğa bir masal anlatmak, oyuncaklarını masaya koymak,vaatte bulunmak (yemeğini yersen, şeker veririm gibi) kesinlikle yararsız hatta zararlıdır Çocuğun ilgisi yiyeceklerden başka yöne kayar Böylece çocuğun büyükler gibi sorununu kendisinin çözmesi ve yediği besinleri değerlendirebilmesi olanağı elinden alınmış olur