Ah Nefis

Ah Nefis


Girdim Aşkın denizine bahrılayın yüzer oldum

Geştediben denizler Hızır'layın gezer oldum


Cemalini gördüm düşte çok aradım yazda kışta

Bulamadım dağda taşta denizleri süzer oldum


Sordum deniz malikine ırak değil salığına

Girdim gönül sınığına gönülleri düzer oldum


Viran gönlüm eyledim şar bunculayın şar nerde var

Haznesinden aldım gevher dükkan yüzün bozar oldum


Ben ol dükkan-dar kuluyum gevherler ile doluyum

Dost bağının bülbülüyüm budaktab-n gül üzer oldum


Ol budakta biter iman iman bitse gider güman

Dün gün isim budur heman nefsime bir tatar oldum


Canım bu tene gireli nazarım yoktur altına

Düştüm ayaklar altına topraklayın tozar oldum


Tenim toprak tozar yolca nefsim iltir beni önce

Gördüm nefsin burcu yüce kazma aldım kazar oldum


Kaza kaza indim yere gördüm nefsin yüzü kara

Hümeti yok resul'lere bentlerini bozar oldum


Bu nefs ile dünya fani bu dünyaya gelen hanı

Aldattın ey dünya beni işlerinden bezer oldum


Yunus sordu girdi yola kamu gurbetleri bile

Kendi ciğerim kanıyla vasf-ı halim yazar oldum



Yunus Emre