İçim Öyle Bir Yanıyor ki; Çok ''Üşüyorum!''

İçim öyle bir yanıyor ki; çok üşüyorum

Mart böyledir,bilmezsiniz Üşütür,çok üşütür insanı

Donduracak kadar çok üşütür!

Martla fazla hemhal olmayanlarınız bilmez,

hissettirdiği soğuktan çok daha öte bir soğuk/luk saklar Mart


Bugün de bir haber yok…

Bir yaşam belirtisi almak git gide zorlaşıyor,zorlaşıyor ya; ümit işte!…

İnadına ve ille de ümit… İlla ki ümit…… Her şeye ve hiçbir şeye rağmen ümit yine de!

Yürekler bin bir ümitle bekleşirken, artık dönüşü imkansız bir gidişe mi takıldı ümitlerimiz ? Bilmiyorum!… Bilmiyoruz!Bilmiyorlar!

Bilmediklerinden susuyorlar,bilmediğimizden susuyoruz işte!

Herkes,derin bir sessizlik içinde şimdiŞimdi dudaklarda mühür,yüreklerde KAR!,ve yağmur gözlerde…Ve her yanı kaplarcasına yayılmış bir gri sis!Ve ses ülkemde; ‘üşüyorum!’…

Üşümekle kalmıyorsun bu defa… Sensiz kalma korkusu var ya bir de,üşütmediği kimseyi bırakmıyor…

Martla bir oluyorsun…Mart da,bir başka(yerde mi) oluyorsun ?!

''Güvercinler ülkesinde'' misin şimdi ? Bir ''çeşme başında uzan''maktasın yoksa,biz bilmiyoruz ?! Dualarımız artık seni bizim alemimize taşımaya yetmez mi? Bi haber ver, bihabersizlikten kahrolmuş yanlarımıza yetişen Mart da gitmessin değil mi o başka diyara ? Nisan da daha bir ''zikre dal''ar ''her şey'', sen de bilirsin değil mi?


Mart ne yarpuz büyütür,ne nane yetiştirirKoyaklarında kekik de yoktur onunVe dağlar,dağlar yine sitemlere mi maruz kalacak dersin?

Şimdi herkes dağlara söylenmekte,dağlar yine,yeni şarkılara ilham verecekBilmiyorlar,dağlar kadar suçludur yılın şu 3ayı!



Mart öyle masum değildir,bilmezsiniz…



İçimi yakan ilk ölüm soğukluğu Mart da gelmişti…Amcamın vefat ettiğini henüz öğrenmeyen dedem ve babaannemin,artık kabulü imkansız bir duaya ‘amin’ deyişleri geliyor gözümün önüne…

Bu göz önündelik beni daha da üşütüyor!Dünden beri gözümün önüne gelen bir başka şeyi hatırlıyorum ürpertiyle; beyazlar içinde uyuyan,yüzünü buzdan bir nur örtmüş Sarıkamış şehitleri! Neden gözümün önünden gitmiyorlar bilmiyorum…Korkuyorum,çok korkuyorum…Şu an edilen duaların size,sıhhat değil;rahmet vesilesi olma ihtimalinin korkusuyla yüzleşiyorum…! İlk kez, hislerimde yanılmış olmak istiyorum…


İçimdeki hislerle yüzleşmekten korktuğu için düşüncelerime takılı kalan, o soruyla titriyorum:


-Donarak ölen insanlar şehitlik mertebesine ulaşır mı anne ?


Elife Katre

26/27 MART !