Ne Sersen, Ne Ne Söylersen!

İşte böyle ey can
Sonunda başardım sanırım
Sevdanın mefkûresinde yaşadığım

Çaresiz
Bir şekilde esrarı tavaf yaptığım
Heyhat ki hiç anlaşılamadığım hicranın

Sızısıyla
Bir mecnun misali yaşadığım
Hasret öyle bir noktaya getirdi ki

Sanki
Bir deli sıfatını hak edercesine
Tek suçumuz yalnızca sevmek olmuştu

Her bir suçluluğa hazırdım evvel ahirde sanki

Demek ki
Böyle bir şeymiş sevmek hissiyatı
Nerden bilirdim ben hayatıma konacağını

Kime
Ne söyleye bilirdim ki
Ne beklerdim sevgiyi tatmak zorunda olan

Belki
Bir çaredir diye kelamı esirgenen
Bir selamın dahi çok görülen olmak var ya

Ne acı
Bir sızıdır lakin nasip olunca
Bu kadarına razıyım yeter ki hisset kendini

İzlerini
Nakşeden güzellikler içinde
Halini göremeden dahi sevmeye heveslenmek

Ne demek
Bu garipliği kimlere anlatmayı denemek
Ah o mana hazzını yaşamak var ya bir okyanusun

Derinliğine
Dalış yapan bir hederin oksijeni gibi
Çölde kuruyan bir kuyudan suya umut bağlamak gibi

Kuşların
Kanadıyla dertlere
Çare olmaya adanmak, aşk ikliminde kaybolmak



Mustafa CİLASUN