Victor Marie Hugo

HUGO (Victor Marie), fransız yazar (Besançon 1802 - Paris 1885), Joseph Hugo'nun oğlu Klasik ve monarşist şair Daha on yedi yaşında Toulouse Şiir yarışma-sı'nda ödül kazandı La Mennais, Nodier ve Chateaubriand'ın (Odes, 1822) etkisinde kaldı Koloni yaşamı üzerine kısa bir anlatı olan Bug-Jargaf de (1826), daha o yaşta, ender rastlanır bir yazı ve kompozisyon ustalığı gösterdi Adèle Foucher ile evlendi (1822) ve çarçabuk başarıya ulaştı; Han d'islande (1823) adlı romanını yayımladı, romantizm akımına katıldı, Charles X tarafından Légion d'honneur nişanıyla onurlandırıldı (1825) ve sırasıyla Odes et Ballades' ını (1826), manifesto niteliğinde bir önsözü içeren Cromwell" (1827) adlı dramını, Orientales"i (1829) ve le Dernier Jour d'un condamné (1829) adlı romanını yayımladı Bu roman, onun "sosyalizm"inin ve halka dönük, ama skandallara konu olan dehasının habercisiydi

1830 siyasi olayları, aile anlaşmazlıkları, Juliette Drouet ile ilişkisi (1833), yazarın fikir ve duygularında derin değişikliklere yol açtı Marion de Lorme adlı piyesinin yasaklanması (1829) onu, Hernani" dramını yazmaya ve bunun savaşını vermeye yöneltti Bunu, Temmuz ihtilali ertesinde yazdığı Marion de Lorme'un (1831) önsözü izledi Notre'-Dame'ın kamburu' nun (Notre-Dame de Paris) [1831] trajik ve eleştirel kötümserliğinin karşısına, aynı yıl Feuilles" d'automne'un İçli lirizmini koydu Bu sonraki yapıt, diğer üç lirik şiir kitabıyla birlikte (les Chants du crépuscule, 1835; les Voix intérieures, 1837; les Rayons et les Ombres, 1840), Hugo'nun metafizik sürgün şiiri yönündeki evriminin aşamaları niteliğindedir Bu arada, Hugo, Le roi s'amuse (1832) adlı manzum (yasaklandı), Lucrèce Borgia (1833) adlı düzyazı oyunlarıyla, başarı kazanan dramı Mary Tudor'u (Marie Tudor) [1833] ve Ruy" Bias'ı (1838) yayımladı Hemen herkesin yerdiği Ruy Bias, düşünce ve sanat tiyatrosunun, yerini burjuva tiyatrosuna bırakarak çöküşünün göstergesi oldu Ama yine de şairin ünü, onun Fransız akademisine üye seçilmesiyle (1841) pekişmekten geri kalmadı

Juliette Drouet ile yıllık gezilerini anlatan kitaplarından, özellikle le Rhin'den (1842) sonra, Burgraves üçlemesinin uğradığı başarısızlıkla, Hugo'nun tiyatro yazarlığı son buldu Louis-Philippe'in yanındaki yarı resmi görevi, kızı Léopoldine'in trajik boğulma olayı (1843), 1848'e kadar bir süre için şairin bütün yaratıcı kaynaklarını kuruttu 1848'de, halkın çektiği acılardan derinden duygulanan şair, cumhuriyetçi oldu Önce Napoléon lll'ten yana iken, sonra ona düşman bir tavır alması, sürgün edilmesine yol açtı (1852) ve bir hiciv başyapıtı olan Napoléon le Pef/f'yi (1852) ona ilham etti Olup biten her şeye karşı duyarlı olan ve öfkeyle yanıp tutuşan Hugo, yapıtlarının en zengin ve en kişisel bölümünü Jersey'de ve 1855'ten başlayarak da Guernesey'de kaleme aldı Hicvin bir vahiy, bir peygamber öfkesi halini aldığı, tam anlamıyla halka yönelik bir çağrı olan les Châtiments (1853), arkadan bir başyapıt olan les Contemplations (1856) -maddi ve manevi acılardan ve özellikle Juliette'in anısından kaynaklanan bir vecd ve mistisizm dönemi geçiren şairin yaşadığı çeşitli heyecanların izlenimleri-, la Légende" des siècles (1859), les Chansons des rues et des bois (1865) yayımlandı Bunları romanlar izledi: bir hamlede parlak bir başarı elde eden efsanevi, gerçekçi, popüler roman Sefiller" (les Misérables), Deniz* işçileri (les Travailleurs de la mer) [1866], l'Homme qui rit (1869), ve yazarın tüm edebi kuramını ve militan felsefesini içerdiğinden ayrı bir yeri olan William Shakespeare (1864)

Cumhuriyetin ilanı üzerine Hugo Paris'e döndü (1870); imparatorluğa karşı cumhuriyetçi direnişin simgesi olarak, Paris milletvekili, sonra da senatör seçildi (1876) 1872'de, ezilenleri savunan l'Année terrib-le'\, Doksanüç ihtilali'ni (Quatrevingt -Treize) [1874], gerçek bir siyasi saldırı olan Actes et Paroles'ü (1875-76), daha sonra, 1877-78'de, l'Art d'être grand-père'\, la Légende des siècles'in İkinci dizisini, l'Histoire d'un crime'i ve le Pape't yayımladı Geçirdiği bir kriz yüzünden yazmayı bırak-tıysa da hiç basılmamış yapıtlarını (la Pitié^ suprême, 1879; Religions et Religion, l'Âne, 1880; les Quatre Vents de l'esprit, 1881; Torquemada ve la Légende'in üçüncü dizisi, 1883) yayımlayarak ününü sürdürdü Ölümünden sonra -Panthéon' da gömülüdür-, mirasçıları, hiç basılmamış birçok yapıtını (Théâtre en liberté, 1886-1888; la Fin de Satan, 1886; Choses vues, Toute la lyre, 1888-1893; Voyages, 1890-1892; les Années funestes, 1898; Dernière Gerbe, 1902) yayımlamaya devam ettiler Victor Hugo, hayal gücünü gözler önüne seren 2 000'den fazla desen (sepya, çini mürekkebj) bıraktı