Aile... Doğururken ölüyor

ANNE, baba, çocuklar
Yeryüzünün her yerinde "en güzel fotoğraf"
Şartlar ne olursa olsun
Yıllar en kötü şartları bile unutturuyor zaten
Herkesin gülümsediği o an kalıyor akıllarda
Hayatın bütününe bakıldığında her şeye rağmen o yılların "en güzel yıllar" olduğu düşünülüyor
Ama arada bir hatırlamalar bunlar
Anlık düşünceler
Klasik ifadeyle hayat akıp gidiyor
O aile fotoğrafından başka fotoğraflar çıkmış oluyor çoktan
Yeni aileler
Kaç çocuk varsa o kadar yeni aile
O eski fotoğraf O artık mümkün değil
Kimse eksilmemiş olsa bile
"Eski çocuk yeni yetişkin"lerin gözlerinden anlarsınız fotoğrafın o eski fotoğraf olmadığını
Onların aklı artık başka yerdedir
Hani ne derler, "Herkes önüne bakar"
Onlar misafirdir artık bu fotoğrafta, eğreti dururlar
Hele bir de eksik varsa Hayat iki kere akıp gitmiş demektir



Kaç çocuk varsa o kadar aile
Yeni fotoğraflar
Yine gülümseyen yüzler
Fotoğraflardaki herkes "oralı"dır henüz
Her fotoğraf bir dünya
Anne, baba ve çocukların oluşturduğu küçük, belki de çok büyük dünya
Fakir, zengin, buruk, mutlu, sıkıntılı, hastalıklı, neşeli Her neyse herkesin bir ucundan tuttuğu dünya
Ama geçici
Kimsenin aklına gelmese de o sırada
Her yeni fotoğraf "eski fotoğraf"a dönüşür bir gün
Her yeni aile, "bir ailenin ölümü" demektir
Birine giderken, birinden gidersiniz
Birini kurarken ötekini yıkarsınız
Bir tarafı çoğaltırken, öbür tarafı azaltırsınız
Bir aile birçok aile doğurur ama her doğumda biraz daha ölür
Yok olur sonunda
Bir fotoğraf kalır geriye
Hayat nereden baksanız acıklıdır
PAKİZE SUDA