Hayat: Küçük Bir Hadise

Rahmetli Vehbi Koç ile yapılan bir televizyon röportajıydı Yıllar önce "Param var, malım var, şansım var, mevkim var ama gel gör ki, iki kaşık bulgur pilavı yiyemiyorum" demişti üzüntüyle Domatesli bulgur pilavının yanında turşu ve soğan çok uzun zaman önce yasak edilmişti ünlü işadamına "Çok şükür bugünleri de gördüm ama" diye konuşmasını bitiren ünlü sanayici "dünyanın en kudretli adamı da olsan fark etmiyor" diye eklemişti Bir soğan bir bulgur bazen nelere bedel oluyor


Emel Sayın'in hayatının anlatıldığı bir programdı Çok genç yaşta başlayan yolculuğunda gücü, başarısından sonra bugün geldiği nokta konuşuluyordu Pek çok kadının yerinde olmak istediği güzel, başarılı ve ünlü sanatçı "Bir tek şeye sızlıyor içim Keşke bir çocuğum olsaydı" derken gözleri dolu doluydu "Bana hep daha çok gençsin, önce işin, önce sanatın, daha şöhretin başındasın dediler ama keşke kimseyi dinlemeseydim"


Gani Müjde ile söyleşi yaptığım bir programdaydık "Çok küçüktüm ve babam kendi koşulları içinde beni şımartmaya uğraşıyordu" diye başladı anlatmaya "Bir bayram arifesiydi Galiba kendi takım elbisesini verip bana bir elbise yaptırtmış Çok mutluydu o bayram; bana bir şey giydirebildiği için Ama ben elbiseden hiç hoşlanmamıştım Ağlamaya başladım, ben bu çirkin şeyi giymem diye Babamın bana bakışını hiç unutamam Galiba en fazla altı yedi yaşındaydım Birden hiç ummadığım bir şey oldu ve babam bana hayatımdaki ilk ve son ve çok şiddetli tokadını attı Çok gücenmişti bana Aradan yıllar geçti şimdi İstanbul'un güzel manzaralı evlerinden birinde oturabiliyor ve istediğimi alabiliyorum Baba olduktan sonra bir gün babamın o bakışı geldi aklıma Keşke geri dönüp o sayfayı silebilsem, öyle isterdim ki Babamı mutlu edebilseydim"

Üzerinden çok zaman geçti ama yine de tereddüt ettim şimdi yazıp yazmamakta Bir cesaret yazıyorum; Yeşim; Salkım Uzan idi o zamanki soyadı Levent'te yeşil bir villada görkemli mobilyaların içinde, görkemli duvarların arasında ve görkemli bir masanın ardında oturuyordu Yapmak istediklerini anlatırken çok çok uzun siyah saçları kollarını, belini boynunu örtüyordu ve gözlerinde adını tam da koyamadığım bir siyah şey vardı Keder? Yalnızlık? Öfke? Yorgunluk? Her şey, her şey elinin altındaydı ama mutsuzdu besbelli Sonra zaman geçti Soyadlarından birini sildi Saçlarını kestirdi Geçenlerde bir akşam gördüm onu O beni görmedi Yan yanaydık oysa Geçip gittik birbirimize değmeden Kısacık saçları, gecenin karanlığına rağmen ışıldayan gözleri vardı Sevdiği adamın; kocasının elinden tutmuş, deniz kenarına doğru yürüyordu

Yanından geçip, kendi yoluma devam ederken düşündüm de Hayat bu kadar basit bir şeydi işte Yaptıklarımız, yapmak istediklerimiz, özlediklerimiz, pişman olduklarımız, onardıklarımız, onaramadıklarımız


Hepsi basit minicik şeylerdi ama ulaşamadıkça, çözemedikçe, yenemedikçe bize kocaman geliyordu Kitlelerin sevgisi, para, ün, güç Hiçbiri, hiçbiri bedel olamıyordu özlemini çektiğimiz o şey her ne idiyse

Bir çocuk, sevildiğini bilmek, bir vicdan rahatlığı, bir tabak pilav, bir sağlıklı nefes


Hayat bu işte; basit, küçük bir hadise


-alıntı-

gerçekten güzel bir paylşım olmuş teşekkür ederim