Hüzün Nedir Biliyor Musunuz?

**Gözyaşı** · 05-14-2009

Hüzün nedir biliyor musunuz?
Bir çocuğa son paranızla alıp verdiğiniz çikolatanın yere düşmesidir

Bir pazar günü bir aileyi uzaktan izlerken aile reisinin gelip sizden fotoğraf çekmenizi istemesidir

Dünyada insanlar açlıktan ölürken yediğiniz yemekten utanmanızdır

Kimsenin gelmediği bir adada, kimsenin gelmeyeceğini bile bile beklemektir

Gecenin en güzel saatlerinde ayın yansımasını demir parmaklıklar arasında izlemenizdir

Nöbette beklerken size sıkılan kurşunla yere yığıldığınızda, elinizin sevdiğinizin vermiş olduğu mendile gitmesidir

Çöp kutusundan bulduğunuz atıl bir oyuncak arabayı akşam çocuğunuza getirmektir

Yaşlı bir insanın yıllardır yaşadığı eşini kaybettiği halde çocuklarına destek olmasıdır

Hüzün; bir kaybedişe gülümseyiştir

Hüzün; hayatın güzelliğini görmektir en büyük acılar içinde

Hüzün; peş parasız sokaklarda gezerken cebindeki son parayla aldığı ekmek arası döneri bir kediyle paylaşmaktır

Demiştim ya bazan da kalabalık içindesindir,ama seni anlayan kimse yoktur yanında, aslında sana yardım etmek isteyenler de vardır belki etmemek isteyenler kadar ama sen daha derin bir hüzüne saplanırsın

Yılların Ötesine Hüzünlü Bakabilmek de Güzel Olmalı

Ne var baktığın yerde seni bu kadar HÜZÜNLENDİREN ?
Ulaşamadığın ne var ?

Ah be kuşum

Nereden bilecektin kanat açtığın sular bir damla gibi görünse de

Aslında okyanusa dikleniyosun

Senin ruhun anka kuşu, kanatlarım güçlü sanıyorsun

Yoruluyorsun

Yine hüzün kapladı içimi
Yüreğim acıyor…
İstemediğim halde geldi
Taht kurdu içimde
Arsız hüzün…
Ne dışarıda yağan o güzelim kar
Ne sevdiğim şarkı
Ne de ağaçların dans edişi
Çıkaramadı arsız hüznü içimden
Yüreğim acıyor
Hani, açsa ağzını yüreğim
Bir açabilse…
Dökülecek belki, hece hece
Belki de, büyük bir gürültüyle
Ve diyecek ki;
Yeter!
Yeter!
Bırak peşimi arsız hüzün
Ama o, arsızlığına hep devam edecek
Yürek acıdıkça…
Çırpındıkça…

Tam da burada bu kaldırımda burkulmuştu ayağım

Sen tuttun ellerimden kaldırdın

Bak yine tökezledim kaldım

Beklerken seni bir asır mı geçti? ben hiç anlamadım

Öpeceksen öp artık

Dondum kaldım

Babamı yolcu ettim fikrimden yıllar önceydi yine buz kesmiş ellerimde öfkenin teri

Dilime dolanmış kısık bir ses tonuyla ağlardım üstelik o hiç duymazdı ve de görmezdi

Ne de olsa dna tarafından babamdı

Bir sokak artasında güpegündüz karanlık eyledi yine hayallerimi

Aslında farketmez belki bir kaldırım

Belki bir otel odası

Keşke

Çünkü

Değil de rağmene bağlayabilseydim sevgi sözcüklerimi

koptu gitti bense arkasından baka kaldım süpürürken yüreğimden diyemediklerimi

Gözlerden akan yaşlara hiç yakından baktınız mı

Ne hikayeler, ne hüzünler, ne hayatlardır akıp giden yokolan

05-14-2009	#1
Gözyaşı	Hüzün Nedir Biliyor Musunuz? Hüzün nedir biliyor musunuz? Bir çocuğa son paranızla alıp verdiğiniz çikolatanın yere düşmesidir Bir pazar günü bir aileyi uzaktan izlerken aile reisinin gelip sizden fotoğraf çekmenizi istemesidir Dünyada insanlar açlıktan ölürken yediğiniz yemekten utanmanızdır Kimsenin gelmediği bir adada, kimsenin gelmeyeceğini bile bile beklemektir Gecenin en güzel saatlerinde ayın yansımasını demir parmaklıklar arasında izlemenizdir Nöbette beklerken size sıkılan kurşunla yere yığıldığınızda, elinizin sevdiğinizin vermiş olduğu mendile gitmesidir Çöp kutusundan bulduğunuz atıl bir oyuncak arabayı akşam çocuğunuza getirmektir Yaşlı bir insanın yıllardır yaşadığı eşini kaybettiği halde çocuklarına destek olmasıdır Hüzün; bir kaybedişe gülümseyiştir Hüzün; hayatın güzelliğini görmektir en büyük acılar içinde Hüzün; peş parasız sokaklarda gezerken cebindeki son parayla aldığı ekmek arası döneri bir kediyle paylaşmaktır Demiştim ya bazan da kalabalık içindesindir,ama seni anlayan kimse yoktur yanında, aslında sana yardım etmek isteyenler de vardır belki etmemek isteyenler kadar ama sen daha derin bir hüzüne saplanırsın Yılların Ötesine Hüzünlü Bakabilmek de Güzel Olmalı Ne var baktığın yerde seni bu kadar HÜZÜNLENDİREN ? Ulaşamadığın ne var ? Ah be kuşum Nereden bilecektin kanat açtığın sular bir damla gibi görünse de Aslında okyanusa dikleniyosun Senin ruhun anka kuşu, kanatlarım güçlü sanıyorsun Yoruluyorsun Yine hüzün kapladı içimi Yüreğim acıyor… İstemediğim halde geldi Taht kurdu içimde Arsız hüzün… Ne dışarıda yağan o güzelim kar Ne sevdiğim şarkı Ne de ağaçların dans edişi Çıkaramadı arsız hüznü içimden Yüreğim acıyor Hani, açsa ağzını yüreğim Bir açabilse… Dökülecek belki, hece hece Belki de, büyük bir gürültüyle Ve diyecek ki; Yeter! Yeter! Bırak peşimi arsız hüzün Ama o, arsızlığına hep devam edecek Yürek acıdıkça… Çırpındıkça… Tam da burada bu kaldırımda burkulmuştu ayağım Sen tuttun ellerimden kaldırdın Bak yine tökezledim kaldım Beklerken seni bir asır mı geçti? ben hiç anlamadım Öpeceksen öp artık Dondum kaldım Babamı yolcu ettim fikrimden yıllar önceydi yine buz kesmiş ellerimde öfkenin teri Dilime dolanmış kısık bir ses tonuyla ağlardım üstelik o hiç duymazdı ve de görmezdi Ne de olsa dna tarafından babamdı Bir sokak artasında güpegündüz karanlık eyledi yine hayallerimi Aslında farketmez belki bir kaldırım Belki bir otel odası Keşke Çünkü Değil de rağmene bağlayabilseydim sevgi sözcüklerimi koptu gitti bense arkasından baka kaldım süpürürken yüreğimden diyemediklerimi Gözlerden akan yaşlara hiç yakından baktınız mıNe hikayeler, ne hüzünler, ne hayatlardır akıp giden yokolan __________________