Parmaklığın Ötesinden -I-

Parmaklığın Ötesinden -I-


İnsanları alabildiğine sevmeyi,
Bırakmazlar yanına
Böyle çekersin cezasını
Üç duvar bir kapı arasında;
Onlardan ayrı
Böyle onlardan uzak
Yasak sana,boylu boyunca sokaklar,
Bahçeler ,yalı kahveleri
Dostlara şimdi mektup değil,
Bir selam yasak!
Kapılar demir sürgülü,çifte kilitli,
Kapalı ,hürriyete giden yollar;
İçerdeki içerde mahzun,
Dışardaki dışarda
Buradaki her şey sade:
Ekmek ve su,düşünceler
Emirler çeşitli:
Kapıda kilik,emir,
Uzakta düüdk,emir,
Emir,dışarda dikilen nöbetçi
Hürriyeti çoktan unuttum,
O yemyeşil masalların kızıdır
Eskiden sevilmiş
Bir ince hastalıktır olsa olsa,
O şimdi ciğerlerimde
Şu pencereye verdim kendimi,
Bütün üzüntülere karşılık,
Boğazın suları üzerinden
Karşı sırtlara açılmış pencereye
Üsküdar’ı bilmezdim eskiden,
Burada ısınıverdi kanım
Vurgunum şu Kızkulesi’ne;
Ne de şirin görünüyor
Uzaktan Karacaahmet;
Hiç de söyledikleri gibi degil,
Bana düşündürmüyor ölümü
Rıfat Ilgaz