Cemre İnsana Düşer

Bir işarettir cemre

Kara kışların ardından, soğuk beyazların arasından, pembeli yeşilli baharlar gözümüz önüne serilir
Bilinmezlikler içinden, tam vaktinde, rengi, kokusu, lezzeti yerinde nimetler gönderenden bir işarettir cemre
Kupkuru dallara yaprak yaprak can, suyu çekilmiş ırmaklara gürül gürül heyecan veren
Kuş sütünü eksik etmeyen sofraları kıskandıracak, herkesi doyuran ziyafetlere buyur eden birinden işarettir
Başlangıçtır cemre

Cemre, havaya düşer!

Yağmurlar sağılır bulutlardan, uzaklardan tertemiz nefesleri yüklenir getirir rüzgârlar Güneşin solgun yüzüne kan gelir, ışıl ışıl durdurulur üstümüzde Gökyüzüne her bakışımızda gözbebeklerimize cemreler düşer

Cemre suya düşer!

Bir taze tomurcuktur çocuk Rahmet, bardaktan boşanırcasına, annelerin göğsüne dolar, oradan dağıtılır bütün yavrulara Çocuk tomurcuklar çiçeklenir, çocuklar yarın, yarınlar bahar kokar

Cemre, toprağa düşer!

Toprağı dost, toprağı kardeş bilenlerin kanla suladıkları vatanlara mükâfattır cemre İnsan, kaleler geçer toprak için, geçilmesini istemediği topraklara kaleler diker Gülle gülle kalelere düşer cemre, fetih olur Cemre, aşk olur kalbe düşer, bir Mehmed bir Mayıs günü Fatih olur

Havaya düşer cemre

Cemre, suya düşer

Toprağa düşer cemre

Cemreler, insan için düşer!

İnsan için süslenir baharda yeryüzü, her baharda semâdan, sırlara sarılı ikramlar gönderilir
İstemek ile şükür, tövbe ile affedilmenin binbir yolunda öyle hızlı koşarız ki Öyle çabuk varırız ki Kıskanır insanı baharlar

Çünkü Cemre, insana düşer!