Yokluk Denizinden Yardım Çağrısı

Gözlerindi benim dermansız dertlerime çare
Aslında eriyordum bakarken ama yinede alamıyordum gözlerimi
Çünkü bu erimekti benim çarem
Sende eriyip kendimi seninle bulmaktı
Buzun eriyip suyla bütünleşmesi ve yekvücut olmasıydı
Ve anlam kazanmasıydı belkide
Ve sesin evet o sesin yokmuydu senden en çok haber veren bana,
hani duyunca tutulup kaldığım
Derdinya neden susuyorsun diye;
sesini duyunca, sen konuşunca
anlamsızdı kelimeler, susmaktı en güzeli
Şimdi susmaklığında anlamı yok!
Ve dert çok derman yok!
Parıldayan gözlerin yok!
Gamzeli gülüşün yok!
Ne sesin ne nefesin yok!
Ruhumun Emeli yok!
Emelim yok!
Ve bu sensizlikten ibaret;
fırtınalı, karanlıklı ve çok soğuk yokluk denizinde,
giderek uzaklaşırken senin serin sahilinden,
yalnız kalmış eski bir sandal gibiyim artık sağa sola savrulan
Ama ne kadar savrulsamda biliyorum ki gömülmek muhakkak,
kurtulmak çok zor bu derin ve acımasız sulardan
Artık çok korkuyorum boğulmaktan ve karanlıktan
Gel kurtar beni ne olur
Fenerim ol, ışığım ol bırakma beni
Bırakma ne olur

Alıntı