KAR

Kar
Karlı bir akşamdı Ankara'da;
Son kez el ele yürümüştük,
Bitmesin istediğimiz yola
Kısacık beraberliğimizin bütün anılarını sığdırmıştık
Yazarsın bana demiştin
Bende yazarım sana sık sık
Ağlıyordum
Sen görmeyesin diye kaldırmıyordum başımı
Elimi daha sıkı tuttun,
Anlıyordun
Bu ayrılığa dayanmıyordu kalbim,
Öğrettiğim çiçek adlarını unutma dedin,
Kelebekleri kitap arasında kurutma,
Sık sık fotoğraf çektir, yolla bana,
Kitaplarım sana emanet,
İncitme kimseyi, kin büyütme kalbinde
Beni bekle
Yol bitti, gidiyordun artık;
Sokakta gördüklerimi, filmlerdeki aktörleri sen sandım bir süre,
Kin büyütmedim kalbimde söz vermiştim sana diye,
Kitaplarını okudum, kelebeklerine dokunmadım,
Öğrendiğim çiçek adlarına yenilerini ekledim,
En çok fesleğeni, çoban heybesini, akşam sefasını sevdim
Seni beklerken çok şey öğrendim,
Yolunu gözlediğim, sevdiğim ilk adam
Nasıl olsa bulacaktır diye, her görüşümde aynı sesle seslendim
Uçak, babama selam söyle!
Beni kötü rüyalardan uyandıran sevdiğim ilk adam
Bir bilsen seni nasıl özledim
Kar yağıyor şimdi, otuz yaşım bitti,
Kitapların bende, kelebekler gibi kar taneleri,
Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım o cümleyi;
Selamını aldım babacığım,
Kin büyütmedim kalbimde
Küçük kızının gözleri hala senin çiçeklerinde
Uçak, babama selam söyle!
Uçak, babama selam söyle!

İclal Aydın