Artık Çok Zor Geliyorum Kendime, Yoruldum....

Her bir düğümü tek tek çözmeye çalıştıkça ellerimle, yeni düğümler oluşuyor adeta,hiç çözülmeyecekmişçesine

Bu kez her şey daha zor

Aslında zor olan ne sensin ne de hayat Zor olan benim bana

Artık zor geliyorum kendime Yoruldum

Bir daha düşersem, kalkamayacağım ayağa, hissediyorum Belki uzatacaksın elini ama, bu kez ben tutamayacağım, biliyorum

Gözümün bebeğinde, yüreğimin en saklı yerindesin sen Kimselere göstermiyorum seni, hatta bazen kendimden bile gizliyorum

Varsın aklım sensiz bilsin yüreğimi

Yokluğun içimi acıtıyor Buna rağmen kal istiyorum, içimde bir yerlerde

Sanki seni çıkarıp atarsam, tamamen kaybolacakmış gibi geliyor sana dair ne varsa

Sana ait olan izler silinip yok olacakmış gibi, senli kelimeler yazamayacakmış gibi kalemim bir daha

Her tutunmaya kalktığımda sana, dipsiz kuyulara çekiliyor ruhum Çıkmaya çabalarken gücüm tükeniyor gitgide Bir gün temelli bitecek, fark ediyorum

Tüm şarkılarım, tutsak olup sensizliğe, çığlığa dönüşüyorlar içimde Yüreğimle bağırıyorum, sen duymuyorsun, sen bilmiyorsun

Bir zamanlar gecelerimi aydınlatan gözlerin, şimdi karanlığa çağırıyorlar beni Kapatıp gözlerimi, düşlerimde buluyorum seni Açtığımda yine gidiyorsun Ve ben yine karanlıklara uyanıyorum

Üşüyorum

Beni üşüten ne ayazları kışın, ne de yalnızlığım Yokluğun üşütüyor beni, bir yandan yakarken yüreğimi

Göremezsem gözlerini, hiç aydınlanmayacak günlerim Tutamazsam ellerini,hiç ısınmayacak yüreğim

alıntı