*Bir Öyküsün Sen Artık*

Hayatla mücadelemde saflarımın çoğunu kaybettiğim günlerdi

Birbirinin aynı olan günlerde,bana uzatılan her dalı İşte beni kurtaracak dahiç geri çevirmeden tutuyordumdaha elimi uzatır uzatmaz kırılacağını biliyordum oysaYenilgiyi asla kabullenmeyen beynim,alarm zilleri çalıyordu sanki
Ben ,ben olmaktan çıkıyordumBunu fark ettiğim halde bir şey yapamamamın acısıyla gittikçe kabuğuma çekiliyordumZevk aldığım hiçbir şeyin önemi yoktu artıkBir şey aramıyordum,bir şey istemiyordumNe beklediğimi de bilmiyordumBitmeyen geceler,huzursuz uykular,uyanmak istemediğim sabahlar birbirini kovalıyorduGeleceğe dair umutlarımın birer birer beni terk ettiği o günlerde sürpriz yaptın sen bana
Birden çıkıverdin karşıma işte
Yüreğim yeniden canlanmaya başladıNasıl olduğunu unuttuğum gülümseme yeniden yayıldı yüzüme
Kabuğum kırıldı,karanlık dağıldı,umutlar yeşerip içimdeki yerini aldıSabah olsun diye arşınladığım gecelerin bitmesini istemiyordum artıkÇünkü sen vardınSeni yaşamak istiyordumYaşadıkça çoğalıyordunSonsuz bir keşfe çıkıyordumSeninle ilgili öğrendiğim her şey bir daha silinmemek üzere beynime kazınıyorduYastığa başımı koyup gözümü kapadığımda içimi sonsuz bir huzur kaplıyorduSeninle birlikte yenilendiğimi hissediyordumHer sabah yeni güne değil,mutluluğa uyanıyordumHer sabah bütün hücrelerimin sanki ilk kez o gün doğmuşlar gibi harekete geçişini hayret ve heyecanla izliyordumSesini duymak gücümü arttırıyor,tükenmeyecek bir enerji veriyordu
Oysa hiç kolay değildi biliyordum Olumsuzlukları birbiri ardına sıralasak daha baştan kendimi yine kabuğumun içine çekmem gerekirdi belki de
Ama kabullenmek yoktu benim sözlüğümdeBu sözcüğe teslim olamazdım
Olmadım da
Sen benim için bir şanssın
Hayat her zaman böyle şanslar sunmaz insanaSunduğunda da bunun değerini bilmek gerekVe ben,Hayatın bana verdiği bu şansı sonuna kadar kullanamaya kararlıyım
Bir öyküsün sen artıkHep yazılacak;ama,sonu gelmeyecek bir öykü

alıntı