Yeni Bir Dünya!!

Muhtesem bir hikaye!! YENI BIR DÜNYA!!

Anne rahmine düşen ikiz kardeşler önceleri her şeyden habersizmiş Haftalar birbirini izledikçe onlar da gelişmişler Elleri, ayakları, iç organları oluşmaya başlamış Bu arada, etraflarında olup biteni fark etmeye başlamışlar Bulundukları rahat, güvenli yeri tanıdıkça mutlulukları artmış Birbirlerine hep aynı şeyi söylüyorlarmış:

'Anne rahmine düşmemiz, burada yaşamamız ne harika değil mi? Hayat ne güzel şey be kardeşim!'

Büyüdükçe, içinde yaşadıkları dünyayı keşfe koyulmuşlar Öyle ya, hayatın kaynağı neymiş? İşte bunu araştırırken, karşılarına anneleriyle onları birbirine bağlayan kordon çıkmış Bu kordon sayesinde, hiçbir zahmet çekmeden, güven içinde beslenip büyütüldüklerini tesbit etmişler 'Annemizin şefkati ne kadar büyük! Bize bu kordonla ihtiyacımız olan her şeyi gönderiyor'

Artık aylar birbiri ardınca geçiyor, ikizler hızla büyüyor, diğer bir deyişle 'yolun sonu'na yaklaşıyorlarmış Bu değişiklikleri hayretle gözlemlerken, bir gün gelip bu güzelim dünyayı terk edeceklerinin işaretlerini almaya başlamışlar

Dokuzuncu aya yaklaştıklarında, bu işaretleri daha kuvvetli hissetmeye başlamışlar Durumdan telaşlanan ikizlerden birisi diğerine sormuş:

'Neler oluyor? Bütün bunların anlamı nedir'

Öteki daha sakin ve aklı başındaymış Üstelik, bulundukları bu dünya çoğu zaman ona yetmiyor; duyguları daha geniş bir âlemi arzuluyormuş O cevap vermiş:

'Bütün bunlar, bu dünyada daha fazla kalamayacağız anlamına geliyor' Ve eklemiş: 'Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz'

'Ama ben gitmek istemiyorum' diye haykırmış kardeşi 'Hep burada kalmak istiyorum'

'Elimizden gelen bir şey yok Hem, belki doğumdan sonra hayat vardır'

'Bize hayat sağlayan kordon kesildikten sonra bu nasıl mümkün olabilir ki?' diye cevaplamış öteki 'Bize hayat veren kordon kesilirse nasıl hayatta kalabiliriz, söyler misin bana? Hem, bak bizden önce başkaları da buraya gelmiş ve sonra da gitmişler Hiçbirisi geri gelmemiş ki bize doğumdan sonra hayat olduğunu söylesin Hayır, bu her şeyin sonu olacak'

Bütün bunları söyledikten sonra eklemiş:

'Hem, belki de anne diye birşey de yok!'

'Olmak zorunda' diye itiraz etmiş kardeşi 'Buraya başka türlü nasıl gelmiş olabiliriz, nasıl hayatta kalabiliriz ki?'

'Sen hiç anneni gördün mü?' diye üstelemiş öteki 'O belki de sadece zihinlerimizde var Bir annemiz olduğu düşüncesi bizi rahatlattığı için onu belki de biz uydurduk'

Böylece, anne rahmindeki son günleri derin sorgulamalar ve tartışmalarla geçmiş

Sonunda doğum anı gelmiş çatmış İkizler dünyalarını terk ettiklerinde gözlerini başka bir dünyaya açmışlar ve sevinçten ağlamaya başlamışlar

Çünkü gördükleri manzara hayallerinin bile ötesindeymiş

Anthony de Mello

Çok güzel ve derin anlamlar içeren harika bir yazıymış, zevkle okudum
Emeğinize sağlık, paylaşım için teşekkürler

bende yeni bi dünyaya yer açtım haytımda