Zehir Alır Mıydınız?

Zehir alır mıydınız?İçim burkuluyor, henüz on-on beş yaşlarında çocukların elinde birer izmarit gördüğüm zaman… Masmavi göğe karışan is ve güzelim denize karışan katran geliyor aklıma ister istemez ve sanki birileri yemyeşil sürgünleri kesiyor o anda ya da güneşin aydınlığını hedef alıyor umarsız bir el…

Aslında zekiyim; her türlü keyfi anlayabiliyorum… Bir külah dondurmayı evire çevire yalamayı, ızgaradan çıkan güzelim kokuların cezbediciliğini, bir resmi uzun uzun seyretmeyi, ayaklarını suya sokup yürümeyi ve hatta sıcak bir Ağustos ikindisinde takım elbiselerle ıslanmayı bile…

Anlayamadığım tek bir keyif (!) var ki o da “biraz katran istedi canım” türünden tiryaki yaklaşımıdır Tütün kokan nefesler, birer sis bulutu çökmüşlüğü ile girmeye adamakıllı cesaret isteyen siyah-gri renkli kahvehaneler ve bu ağızda olmayı kader saymış zavallı dişler…

Diğer tarafta tüm bunlara rağmen kendini çelikten sayan; ”bana bir şey olmaz” tarzı yaklaşımlar… İşte yalnızca budur aslında akıllara gelmeyecek sayıda sağlık probleminin müsebbibi tütün ve onun masumiyet maksadıyla beyazlara bürünmüş şehirli akrabası “sigara”…

Kocaman ideallerimizi her zaman müdahil olamadığımız şartlarla küçültmesini de öğrendiğimiz ve hatasızlıktan yola çıkılarak asgari hatada karar kıldığımız hayatta, her şeyin en doğrusunu yaptığımı iddia edemem ama en azından bütün dönemlerim boyunca sigarayı sıkıntılarıma ortak etmeyi bir kez bile aklımdan geçirmediğimi iyi biliyorum

Bunun yanı sıra içiyor da olabilirdim ve böyle bir durumda bütün zararları okuyarak altını imzalamış huzursuzluğumdaki başkalarına saygılı içişlerim için ben de saygı beklerdim sanırım Tıpkı içmeyenler olarak; bu zehir bulutundan köşe bucak kaçışımıza, kullanıcıların saygı duymasını beklediğimiz gibi…

Öncelikle bu bağımlılığı bırakmalarını dilediğim tiryakilerin, bunu yapamıyorlarsa bile en azından başkalarına zarar vermeme konusunda hassas davrandıklarına tüm iyimserliğimle inanmak istiyorum… Hepinize dumansız ve sağlıklı günler diliyorum