Türkiye'yi, Sevmek, İçin,Sadece, Bir ,Kaç ,Neden!

Onun hakkında uzun uzun yazmaya gerek yokAklımıza gelip de yazamadığımız daha binlercesine onun sayesinde sahibiz Her şeyi sana borçluyuz ATAM


İnsana, bir ömrüm daha olsa Yok yok, bir fazlası bile yetmez Birkaç ömrüm olsa Beni asıl hedefime ulaştıran ana yoldan sapsam Şu sarının vaat ettiklerine uzansam Eski hayatlara ilişsem Zenginleşsem Hayal kursam Öğrensem Tekrar kapayınca arabamın kapısını derin bir oh çeksem Toprağa daha farklı baksam" dedirten sarı tabelalar, bitmek bilmez bu ülkede Rize'de, Mardin'de, Ankara'da, Ege'de, güneyde Sınırsızca karşımıza çıkar Binlerce yıldır mesela Amasya'da bir kral mezarını işaret eder, ya da dünyanın en eski mumyalanmış askerini Çok hikâyeleri saklar


Bağırış, çağırış, aşk ilanları, aşk kavgaları, koşuşmalar, kaçışmalar, uyanıklar, şaşkınlar, sokak çalgıcıları, tramvay kovalayanlar, kilise çanları, kitapçılar, kafeler, barlar, müzik dükkânları, sinemalar, tarih kokulu binalar, sarhoşlar, seyyarlar, polisler, gösteriler, kalabalıklar, yalnızlar, mutlular, mutsuzlar İstiklal'de zamanın akışı, o an yaşadıklarınızdan başka şeylere konsantre olma olasılığınızı oldukça azaltır Bu enerjiyi dünyanın hiçbir yerinde bulamazsınız


Memleketimi seviyorum
Çınarlarında kolan vurdum, hapishanelerinde yattım/Hiçbir şey gidermez iç sıkıntımı/memleketimin şarkıları ve tütünü gibi/Memleketim/Bedreddin, Sinan, Yunus Emre ve Sakarya,/kurşun kubbeler ve fabrika bacaları/benim o kendi kendinden bile gizleyerek/sarkık bıyıkları altından gülen halkımın eseridir//Memleketim/Ankara Ovası'nda keçiler/kumral, ipekli, uzun kürklerin pırıldaması/Yağlı, ağır fındığı Giresun'un/Al yanakları mis gibi kokan Amasya elması,/zeytin/incir/kavun/ve renk renk/salkım salkım üzümler/ve sonra karasaban/ve sonra kara sığır/ve sonra ileri, güzel, iyi/her şeyi/hayran bir çocuk sevinciyle kabule hazır,/çalışkan, namuslu, yiğit insanlarım/yarı aç, yarı tok/yarı esir


Nostaljik tutkumuz Defalarca okunan masallara doymayan çocuklar gibi, biz de doyamayız Hababam Sınıfı'na Yavaşladığında ağlatan, hızlandığında güldüren efsane müziği; Tarık Akan, Halit Akçatepe, Adile Naşit, Kemal Sunal, Şener Şen ve Münir Özkul'a ne çok yakışır Okul otoritesini bize, yaramazlığı otoriteye sevdirir Hababam Sınıfı Yeni versiyonları ise ancak eskilerine sevgimizi artırır


"Ben Tanrı Misafiriyim"
Kapı tık tık tıklatılır Tanrı misafiri gelmiştir Galiba bir tek Türkiye'ye Tanrı misafiri gelir Türkler, bu dünyada misafir olduklarını iyi bilir En azından bilmeleri gerekir Mevlânâ'dan Müslüm Gürses'e, hepsinin söylediği bu değil midir? Rakı kebap efsanesi kadar, Türk misafirperverliği de bilinir Beş çayı misafirine börek açan anneden Şeker Bayramı şekeri reklam ailesine, güney ellerinde yüzünü güneşe vermiş kahve köşesi dedesinden "bozuk yoksa kalsın abla" minibüs şoförüne, dar sokaklarda hâlâ gazoz kapak oynanan mahallelerinden Doğu sokaklarında şiir şiir bakan veletlerine ve de Ferrari'sine LPG takan bilgelerine tabii "Bir başkadır benim memleketim insanı" diyerek, seviyor insan Türkiye'yi


"Hamsi balık değil, ayrı bir mahlukattır"
Karadeniz'de bu sözü sık sık duyarsınız Hamsi sadece sofraları süslemekle kalmaz Şarkılar, türküler, fıkralar, atasözleri onunla doludur Hamsisiz bir öğün düşünülemez Kahvaltıda yenir, reçeli bile vardır Buğulamasını, kızartmasını, pilavını, dolmasını yemeğe doyamazsınız Artık çiftlik çuprası ve çiftlik levreğinin işgal ettiği İstanbul ve Ankara'da da, lüks lokantalarda bile deniz tadını veren ender balıklardan biridir Sonbaharın başında denizin soğumasıyla birlikte sahile eder Şölen marta kadar sürer Ucuzdur, fakir yemeğidir Ama zenginin sofrasından da eksik olmaz

Türk kahvesi
Üç vakte kadar gelecek umutlarımız saklıdır telvesinde Aşkımız, paramız bir Türk kahvesi içimi sonrası beliriverecektir fincanın içinde Aslında adı Türk kahvesidir ama Yemen'den gelmiştir bilindiğine göre Dini ortamlarda, gece zikirlerinde uyarıcı olarak kullanılmıştır ilk önce Kahve, 1550'li yıllarda İstanbul'a geldiğinde, Tahtakale'de hemencecik bir de kahvehane açtırır kendine Türk kahvesi denilmesinin nedeni aslında pişirme yöntemidir Pişirilip servis edilen Türk kahvesinin tortusu fincanın dibinde kalır Zaten çok sevdiğimiz, hiç değilse ahir hayatta bir kere de olsa baktırdığımız kahve falının oluşması da bundan, bu "bizim" olan ritüelden değil midir?






Bayramlar
Bayramlar eskiden tekdüze hayatlarımızda bir keyif; siyah beyaz yaşamlarımıza renk; yoksulluğumuza bir avuntuydu O yüzden eski bayramlar çocukluğu hatırlatır; hüzünlüdür biraz Şimdi, bayramlar eski ihtişamından yoksun Ama onun da çaresini bulduk: Tatiller Hele ki 9 günlükleri Söylesenize kuzum, böyle tatil kaç millete nasip ki?






Mardin
Müslüman'ından Süryani'sine, Yakubi'sinden Yezidi'sine farklı mezheplerin yıllardır bir arada yaşadığı, Mezopotamya ile Anadolu arasındaki köprü Mardin Onu özel yapan ise, hem başta saydıklarımız hem de binlerce yıllık tarihi taş evleri, hanları, medreseleri, cami ve kiliseleriyle açık hava müzesi oluşu Zaten yalnızca biz değil, kenti "Dünya Mirası Listesi"ne alan UNESCO da böyle düşünüyor

Şarap
Ne Kaliforniya, ne Fransa bağları Mağrur olmasınlar "Hep bir halli Turhallıyız/ Biz bize benzeriz/ Yüz bin kerre tövbe eder/ Gene şarap içeriz" Hangi dilde var? Kapadokya'dan Tokat'a, Midyat'tan Akhisar'a bağlar ve bağbanlar Hem çok şehirli, hem her yerli Rafine beylere, utangaç hanımlara






İstanbul'un kuleleri
Bizim için en yüksek bina 1980'ler ortasında gösterilen "Kartallar Yüksek Uçar" dizisindeki Karayolları'nın 12 katlı binasıydı İstanbul Zincirlikuyu'da yükselen bu bina, artık Levent-Maslak hattında yer alan gökdelenler içinde ufacık kalıyor Hızla "modernleşmeye" başladığımız, 1990'ların ortasından beri, sıra sıra onlarca gökdelen yükseldi İstanbul semalarına Yeni gökdelenler, yeni alışveriş merkezleri ve bütün bunlar yeni insanlar yarattı Belki de Türkiye'nin son 20 yılda geçirdiği değişimi, ekonomik büyümeyi görmek için istatistiklerdeki renkli grafiklere değil, şehrin modern mahallesi Levent'teki gökdelenlerin yüksekliğine bakmamız gerekiyor






Çay simit
Taşfırından yeni çıkmış, meşe odunuyla pişirilmiş, buharıyla elimizi, ağzımızı yakan simitlerin yanında semaverlerde demlenmiş kıpkırmızı bir çayı reddeden muhtemelen Türk değildir Bir yerlerde çay demliyse, yakınından mutlaka bir de simitçi geçiyordur Eğer geçmiyorsa, orası da Türkiye değildir

Şehir hatları vapuru
Bir İzmir ve İstanbul ayrıcalığı İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin, yeni modeline tek başına karar vermekten ürktüğü Katılımcı hemşerilerin çokluğuna bakan bir yabancının "Ne aktif bir halk Seçimler böyle demek" yanılgısına düşeceği narin kuğular onlar Gelin gibi süzülürler Kordon Boyu'ndan Karşıyaka'ya geçerken, karaya kurumla bakarlar Güzel İzmir artık kendileridir çünkü Adalara, Modalara, Kavaklara, Fenerlere götürürler Elli yaşını aşmış koca bebekleri hâlâ heyecanlandırarak "Taa uzaktan bak bak Paşabahçe Bu da Fenerbahçe" dedirtir, soylu burunlarından tanınırlar Oyun gibidir yolculuk, çay, tarak ve toka satışları Düdüklerini kıskanan martılar korosu eşliğinde, hep güzel yerlere götürürler