Bu Yazıya Lütfen 1-2 Dakikanızı Ayırın

Bu Yazıya Lütfen 1-2 Dakikanızı Ayırın

Ondokuz yil evveldi Stockholm' e gitmistim Bir otele indimGeceydi Sabahleyin, tras olmak için lâvaboya gittigimde,aynanin yaninda ilginç bir not gördüm "Lütfen" diyordu, "Trastan sonra jiletinizi çöpe atmayin Yanda bir kutu var,oraya birakinBir tek jiletle dahi olsa, Isveç çelik sanayiine yardimci olun" Dogrusu hayretler içinde kaldim Çocuklugumdan beri çelik esya denince akla Isveç çeligi gelirBirçok esya üzerinde "Isveç çeliginden yapilmistir" diye yazardi Iste o ülke, kullanilmis bir tek ufacik jiletin bile çöpe gitmesini istemiyor, ona sahip çikiyor,gelen turistlere rica yollu uyarida bulunuyordu Isviçre' de zaman zaman, belli periyotlarda, radyolar,televizyonlar, basin bir haberi duyurur "Su tarihte,su saatte, adamlarimiz gelecekSiz lütfen hazirliginizi yapin Okumadiginiz,ilgilenmediginiz, kullanmadiginiz ne kadar kitap, dergi,gazete varsa,kagit,ambalâj, kutu varsa, velev ki, bir ilaç prospektüsü dahi olsa, kapinin önüne koyunIsviçre'nin kalkinmasina yardimci olunFazla agaç ziyanina engel olun" Bes yasinda idim Babaannem rahmetli, pirinç ayikliyordu Bir tane yere düstü Babaannem egildi, aramaya basladi Saga bakiyor,sola bakiyor, bulmaya çalisiyor Çocukluk iste, "Aman babaanne" dedim "Bir pirinç tanesi için bu kadar çaba harcamaya, yorulmaya deger mi?" Rahmetli ilk defa sertlesti bana karsi , öfkeyle dogruldu "Sen oturdugun yerden ahkâm kesiyorsun" dedi "Hiç pirinç üretilirken gördün mü? Insanlar ne kadar zorluk çekiyorlar Bir pirinç tanesinde kaç insanin göz nuru, alin teri, emegi, çilesi var biliyor musun?" Utancimdan kipkirmizi olmustumAradan yillar geçti Hukuk Fakültesinde ögrenciyim Alain'in proposlarini okuyorum Birden irkildim Babaannemi hatirladim Alain, "Bir insan yerde bir igne görüp de egilip almazsa, bütün uygarliga karsi ihanet etmis olur" diyordu ve ilâve ediyordu "Bir ignenin üretiminde binlerce insanin alin teri, göz nuru, el emegi vardir" Japonlar son derece sade, basit, yalin mütevâzi yasayan insanlardir Evlerini mobilya ile esya ile dolduranlar japonlara göre ruhen tekâmül edememis , hayatin mânâsini anlayamamis ,zavalli kimselerdirBöyleleriyle, "Zavalli, evini mezat salonuna çevirmis" diye eglenirlerBir insanin gösteris için esyanin esiri olmasi ne kadar acidir Vaktiyle Japon ekonomisi bir darbogazdan geçiyor Iç borçlar,dis borçlar girtlagi asiyor Zamanin basbakani meclisi toplarKürsüye çikar Durumu olanca açikligi ve tehlikeleri ile anlatir ve "Su andan itibaren" der, "Allah sahidim olsun ki, Japonlarin iç ve dis borçlari son kurusuna kadar ödenmeden, pirinçten baska bir sey yemeyecegim Su üstümdeki elbiseden baska elbise giymeyecegim" Dediklerini yapar, en üstten en alta bir israftan kaçinma kampanyasi açilir Japonya bütün borçlarini öderBu durumun toplumun bütün kesimlerini, tek istisna olmadan kapsadigini söylemeye gerek yok Geçenlerde Japon imparatorunun sarayini gördümYarabbim, ne kadar sade, ne kadar mütevâzi , ne kadar gösteristen uzak Gerekmedigi halde elektrigi yakmakla, suyu kapamadan bos yere akitmakla,dis fircalarken suyu acik birakmakla, gece çamurlu ayakkabilarimizi temizlemeden yatmakla, yemek yedigimiz kaplari yikamadan birakmakla biz de zalimler sinifina geçmiyor muyuz? Hayat çok ince, akil almaz incelikte ipliklerle örülmüstür Her sey o kadar birbirine baglidir ki, ilkokul okuma kitabimizdaki bir sözü hiç unutmadim "Bir mih bir nal kaybettirir Bir nal; bir ati, bir at bir orduya savasi kaybettirir" diyordu Maddî durumumuz ne olursa olsun,ister zengin olalim, ister fakir, hepimiz çok dikkatli olmak zorundayiz Bunda parayi da, maddiyati da asan büyük bir edep ve incelik vardir

ALINTIDIR