Şeker Portakalı - Jose Mauro De Vasconcelos Kitap Özeti

Şeker Portakalı - Jose Mauro de Vasconcelos

Kitabın Adı:Şeker Portakalı

Yazarın adı:Jose Mauro de Vasconcelos

Roman kahramanı Zeze çok çocuklu yoksul bir ailenin küçük çocuklarından biridir Olaylar işsizlik yüzünden ruhsal bunalımlar geçiren bir baba, kardeşlerinin sorumluluğunu üstlenmiş bir ağabey ve ablalar etrafında gelişir Küçük kardeşi Luis henüz yaşananları algılayamayacak kadar küçüktür Anne karakteri ise siliktir Çünkü anne, ailenin geçimini sağlamak için çalışmak zorundadır ve çocuklarına ayıracak hiç vakti yoktur Kısacası aile fertleri Zeze’yi anlayabilmekten çok uzaktır

Zeze’nin mahalledeki insanlara yaptığı, çoğu kez zarar verme boyutuna ulaşan, şakalar ve yaramazlıklar, aslında yaşadığı yalnızlık duygusundan kaynaklanır Ama o çevresindeki insanların söylediği gibi kendini “şeytanın vaftiz oğlu” sanır Kötü bir çocuk olduğuna inanır Yüreğindeki sevgi açığını kapatmak için hayali arkadaşlar yaratır Bunlardan biri bir yarasadır Diğeriyse yeni evlerine taşındıklarında her çocuğun bahçedeki ağaçlardan birini seçmesiyle ortaya çıkar: Hiç kimsenin beğenmediği bir şeker portakalı fidanı Zeze, bu hiç de adil olmayan paylaşımda payına düşeni kabullendiğinde artık bir dostu daha olmuştur Onlara isim takar ve onlarla konuşur

Aile fertleri dışında Zeze’yle ilgilenen birkaç kişi göze çarpar Bunlardan biri Edmundo Dayı, diğeriyse Zeze’nin öğretmenidir Edmundo Dayı ona aradığı sevgiyi değilse de en azından ara sıra para verir ve kendince yeni şeyler öğretir Öğretmense söylenenlerin aksine Zeze’nin mükemmel bir çocuk olduğu görüşündedir

Bir süre sonra bir sokak şarkıcısı ortaya çıkar Zeze onunla birlikte sokak sokak dolaşıp şarkı söylemeye başlar Bu Zeze’nin severek yaptığı tek şeydir Adam açık saçık şarkılar söylediği için babası onunla arkadaşlık etmesini istemez Zeze bunu anlayamaz Çünkü söylediği şarkıların anlamını bilmez Bir gün sırf babasını mutlu etmek için ona bu şarkılardan birini söyler Ve hayatının en kötü dayağını yer Bu olaya en çok Gloria üzülür; aile fertlerinin onu dövmelerini yasaklar

Zeze, en büyük dostunu yine bir yaramazlık sonucu tanır Bu daha çok tehlikeli bir oyundur Hareket halindeki arabaların arkasına yapışıp rüzgarı ve hızı hissetmek, onun deyimi ile yarasa olmak Portekizli Manuel Valadares ‘in arabası çok fiyakalıdır Bu yüzden yarasa olma oyununu bu araba üzerinde denemek için büyük bir istek duyar ve iş başındayken yakalanır Portekizli poposuna vurup onu çevredeki herkese karşı rezil etmiştir Yüreği yoğun bir nefret duygusuyla dolar Sonraları onu daha yakından tanıma şansına sahip olur Ve bu adam yaşamdaki en çok sevdiği insan haline gelir

Babasından yediği dayaktan sonra intihar etmeyi düşünür Ama Portekizli’nin desteğiyle vazgeçer Ondan kendisini evlat edinmesini ister Ne yazık ki adamın ömrü buna yetmez Bir süre sonra ölüm haberi gelir Talihsiz bir trafik kazası geçirmiştir Portekizli’nin ölümü Zeze’yi yaşamdan koparır Daha sonra kendi içinde yaşadığı bir iç savaş başlar Bu birkaç günlük süreç aynı zamanda Zeze’nin büyüme sürecidir Hastalığı esnasında şeker portakalının çiçek açtığını öğrenir Ama artık ne o, ne de yarasa önemlidir Yaşadığı büyük acı Zeze’yi olgunlaştırmıştır

Zeze: Baş kahraman, yoksul bir ailenin küçük çocuklarından biridir

Totoca: Zeze’nin ağabeyidir Bencilce ve tutarsız davranışlar sergiler

Edmundo Dayı: Yaşlı bir akrabadır Ona ailesinden çok daha iyi davranır

Jandira: Zeze’nin ablasıdır Zamanını roman okumak ve sevgililerini düşünmekle geçirir

Gloria: Zeze’nin ablasıdır Onu ailede en çok seven ve koruyan kişidir

Bay Arivaldo: Bir sokak şarkıcısıdır Zeze ile aralarında sessiz bir dostluk gelişmiştir

Lala: Zeze’nin diğer ablasıdır Son zamanlara kadar Zeze ile ilgilenmiş ama sonraları ya bıkmış, ya da sevgilisiyle olmayı tercih etmiştir

Luis: Zeze’nin küçük kardeşi, kardeşlerden en küçüğüdür Ailede herkes tarafından sevilir

Luciano: Luciano adındaki yarasa, Zeze’nin isim takıp konuştuğu çok sevdiği arkadaşlarından biridir

Minguinho (Xururuguinho): Bir şeker portakalı ağacıdır Zeze, Luciano gibi onunla da konuşur Hatta onların da konuştuklarını düşünür

Bay Paulo (Baba): İş bulamadığı için psikolojik sorunlar yaşamaktadır Bu yüzden çocuklarına karşı yeterince sevecen ve sabırlı olamaz

Anne: Ailenin geçimini sağlamak için çalışmak zorundadır Çocuklarıyla ilgilenemez Bu yüzden romanda arka planda kalır

Manuel Valadares (Portuga): Zeze’ye sevgiyi, yaşamın sevilebilecek yanlarını öğreten insandır Onun iyi ve mutlu bir çocuk olabilmesi elinden gelen her şeyi yapar

Cecilia Paim (Öğretmen): Yaptığı bütün haylazlıklara rağmen onun mükemmel bir çocuk olduğunu düşünen duygulu ve anlayışlı biridir