Ağlama Duvarı

Kudüs'te görevlendirilen bir gazeteci, Ağlama Duvarı'nın önünden her
geçişinde, yaşlı bir Musevi'nin orada öyle durup dua ettiğini fark
etmiş Bir hafta, iki hafta sonunda adamla bir röportaj yapmaya karar
vermiş İzin alıp teybini açmış, sormuş adama;
- "Adınız?"
- "David Polonya Yahudisiyim Yaşım 65 Smalla'da bir manav dükkanım var
Evliyim İki çocuğum Tel Aviv'de bir çiçek serasında calışıyor"
- "Sizi her gün burada, Ağlama Duvarı'nın önünde Dua ederken
görüyorum"
- "Evet, her sabah dükkanı acmadan buraya gelirim Dünya Barışı
ve İnsanların Kardeşliği
için Dua ederim Öğle tatilinde bu sefer İnsanların Mutluluğu, Acıların
Sona Ermesi için Yaradan'a yalvarırım Aksam da, eve dönerken, bu kez
Dürüst ve İyi İnsanların esenliği için Dua ederim Cumartesi günleri
de burada, yine Dua
ederek geçiririm"
- "Ne güzel! Kaç senedir bunu sürdürüyorsunuz?"
- "İsrail'e göçtüğümden beri, yani 40 yıl geçti"
Gazeteci çok etkilenmiş, heyecanla sormuş;
- "40 yıldır her gün dua ediyorsunuz 40 yıldır yılmadınız Bugün nasıl
bir duygu içindesiniz, neler hissediyorsunuz?"
Uzuuuuun uzun iç geçirmiş yaşlı Musevi; sonra bezgin bir sesle cevap
vermiş;
- "Vallahi artık bilemiyorum," demiş "İçimde, sanki duvara
konuşuyormuşum gibi bir his var"

alıntıdır