Peygamberimiz’İn Merhameti

Bir bedevî, bir şeyler istemek için Peygamber Efendimiz’e (sav) geldi Peygamber Efendimiz (sav) de ona bir şeyler verdi ve “Sana ikrâm ettim mi? Diye sordu “Hayır, hiç etmedin,” dedi Müslümanlar, bedevînin bu cüretinden dolayı öfkelendiler, üzerine yürüdüler Ancak Resûlullâh (sav) bundan vazgeçmelerini işâret buyurduktan sonra kalkıp evine gitti ve bedevîyi çağırdı ve ona bir şeyler daha verdi Sonra da:

“Şimdi ihsânda bulundum mu?” diye sordu

“Evet bulundun Bundan dolayı Allâh sana, âilene ve kavmine hayırlar ihsân etsin” Dedi

“Sen bana diyeceğini dedin Fakat ashabımın kalbinde sana karşı bir şey var Ama istersen benim yanımda söylediklerini, onların yanında da söyle ki kalplerindeki gitsin” Buyurdu

“Evet (söylerim)” dedi Ertesi gün bedevî Resûlullâh’ın bulunduğu meclise geldi Resûlullâh, “Bu bedevî dün diyeceğini demiş, biz de daha fazla ihsânda bulunmuştuk Şimdi bizden râzı olduğuna inanıyoruz,” dedi ve bedevîye dönerek, “Öyle değil mi?” diye sordu Bedevî, “Evet razı oldum Bundan dolayı Allâh sana, âilene ve kavmine hayırlar ihsân etsin,” dedi

Bunun üzerine Resûlullâh (sav) şöyle buyurdu: “Benimle bu bedevînin hâli, devesi kaçıp giden adamın hâli gibidir İnsanlar yakalamak için devenin arkasından giderler Fakat bu, onu daha fazla kaçırmaktan başka bir işe yaramaz Sonra devenin sahibi, ‘Devemi bana bırakın, siz karışmayın Ben ona sizden daha şefkâtliyim ve onu daha iyi tanırım’ Diye seslenir Devesinin önünden yaklaşır, yerden bir tutam ot alır ve devesine uzatır Deve bunu görünce gelir, sâhibi onu yere çöktürür, semerini bağlar ve biner

Şâyet bu adam bana kötü söz söylediği zaman size mâni olmasaydım, siz de onu öldürseydiniz, Peygambere kötülük yaptığı için cehenneme girerdi”