Kahraman Tazeoğlu Beni Susarken Bölme

Yüzünün hangi oylumuna takılsam

Uçsuz uçurumlara düşüyorum

Ağlayınca şişen göz kapaklarında

Hangi tankerleri yüzdürdün bu akşam?

Sığınağımıza kaçan birkaç damla yağmur

Gözyaşına mı karıştı yoksa?

Fazla değil mi bu sessizlik ikimize;

Beni susarken bölme!

Satır aralarındaki sızıntıdan kendimi ele veriyorum

Ben sana, seni gösteren bir aynaydım

Dökülseydi sırlarım sen de göremeyecektin

Ben ki kendimi yine sırlardım

Sen kendine yeni aynalar bakmasaydın

Buldun mu yüzüne en uygun olanını?

Ve ağrılarını saklayabildin mi, sırsız aynaların sırrına?

Kulaklarıma sağır sesler peydahladım

Beni susarken bölme!

Az daha doğduğumuz öykü de ayaküstü ölüverecektik;

Anamızdan emdiğimiz acılar burnumuzdan gelecekti az daha?

Dipsizliğinde dibi tutarmış sandık, sanma oyunlarımızda

Meğer suskunluğumun dibi karaymış

Ben kuyu sanmışım

Ben susarken bölme!

Merhemine biraz Ağrı sür biraz Toros

Yol ortasında adresim yutuluyor bırakma ellerimi

Duru durdurmaya duramıyor, durak sandığımda köprüleri

Oysa her şeyi birleştiren köprüler yine ayırdı bizi

Saçlarını sakladığın rüzgarı biraz savursan

Açılmayacaktı bu kıyı şeridinden

Zulamdaki sardunya suskuları

Beni susarken bölme!

Ellerin büyükken ellerimden

Hangi coğrafyama sakladın, mendilleşen parmaklarındaki yaşları?

Bana do minör bağırma

Uslu bir su kuşuyken bünyemde

Verdiğin geçici rahatsızlık için, ömür dilerim senden sadece!

Ben sana ne yaptımların kaldı bak

Bu ucube caddelerde

Susmanın onaylamak olduğunu hatırlattığın bir gecede

Beni susarken bölme

Kahraman Tazeoğlu