Aşk Mı..?

Aşk Mı?

Hangi mezardan çıktı bu GİT
Hangi çıyana sürdün dilini de zehir olup aktın dudaklarıma
Soğuk bir mevsimde ufaladın ömrümü

Acemi bir cinayet gibi sıktın gecelerime kelimeleri
Kapı eşiklerinde ihanete sırnaşan kedilere sordum seni
Kıblesini şaşıran sahtekâr bir imansız gibi, deli dolu
Allah’ın yanına koymuştum seni

Belki! Avuçlarımdaki bu kuşlar
Uçmayı öğretir gözlerimdeki bulutlara
Belki! Bir yağmur damlası doğurur sensizliğim
Kirpiklerimde sana benzemeyen aşklar ıslatırım
Bıkarım ! Bıkarım kendimden de
Gözlerinin avlusunda alnıma bir kurşun sıkarım

İstanbul gibi gitmek kokuyor nefesim
Güftesi çalınmış sözler suskun
Ardımda bir sen, köpekler gibi hırlayan bir nehir
Eylül’e yanağını dayamış bir yüz yatıyor

Onca ihtimalde közlenmiş bu türküler
Sokaklarıma asılı özgürlük afişleri
Kimsesizliğimi peşkeş çektiğim kaldırımlar
Eğri yağmurlarda günahını yıkayan kadın gibi
Destursuz, acemi, çırılçıplak ve mor memesiyle
Çatlak dudaklarıma kan damlatıyor

Aşk mı? Bu kapımdaki dilenci
Sahtekâr yüzüne sıçramış bir ben
Gülüşünün yakamozundan sırıtıyor
Işığı karanlığa hapis kırmızı bir bakış
Güneşin doğuşuna işaret değil
Siyah bu ! bütün üstü kapalı mezarlar gibi
Sessiz, sedasız cesedimin üzerinde yatıyor

Kim getirir seni bana ! kim
Hangi rüzgâra karışır nefesin de
Bir eylül sabahı salınırsın ensemde
Ne zaman rezilce ve utanmadan
Hiçbir mevsime sırnaşmadan
Adımlarım sırtımda koşarım sana

Aşk mı? Bu eteği rüzgâra emanet iffetsiz
Dilimden adını çalan hırsız
Titreyen, ter döken, ağır sancıların üçgeninde duldasız
Dudağımda mahremi etiket densiz

Aşk mı? Ölüme erken giden yazgülü
Saçları Cezayir menekşesiyle örgülü
Eteklerine yüzü dökülmüş günahkâr dürtülü
Bu beter, bu işkencede altını ıslatma korkusu
Aşk mı?

Levent Saral