Asena Gülsüm Güneş'ten...

Aslında

Ben de umudu arar bir çocuktum anne karnında

Doğdum

Ve

Her yeni doğan gibi

Ellerim boğum boğum oldu, açamadım bacaklarımı yukarı doğru

Doksan derece açıyla

Gözlerim küçücüktü, miniminnacık yumruklarım

Ve

Ben de kuzusuydum bir ananın, kıskandığıydım bir babanın?

Sonra

Ben de ağladım nazlım nazlım annemin kucağında

Ve gülümsediler bana bir dolu

Dolu bir yürek

Bir cümle dolusu emir bildiren ek

Ve;

Dolu bir tüfek

Annem her gün gözyaşlarıyla anlatırmış meğer bana

"Bak, mis kokuyor kızım şu açılmamış gonca,

Gel bakalım, gel kokla"

Güzel bir çocuk oldum zamanla, severdim aynaları süslü süslü

Çinçin yapardı annem saçlarımı

Ortadan ikiye ayırırdı

Örerdi sonra uçlarını

Kıyamazdı binbir zahmetle uzattığı o saçları kesmeye?

Soracaksan;

Yoktu bizim zamanımızda saça takılan pembe çıtçıtlar

Hani toka niyetine?

Telefon ahizesine takılan lastiklerle bağlanırdı saçlarım

Sonra annem tarafından

Üflenirdi taranırken acımasın diye

Düğümlenmiş uçlarım?

Minik minik elbiselerim vardı benim

Rengarenktiler?

Mavi, yeşil, pembe?

Kimse başka bakmazdı o zaman entarime

Şirin derlerdi?

Şirin

Sevimli

Söyle amca

Kadın mı olduk 14 yaşında

Ya da anne mi olayım çocuk çağımda

Neden geliyor şu tanımadığım adam

Neden göremiyorum babamı zaman zaman

O da yan gözle bakar mı bana

O da mı erkek yoksa

O da mı erkek adam!

Anne?

Ben de gideyim mi şu eve

Hani kapısında heykeli var bir amcanın

Bir de bez sallanıyor direğin üstünde

Kırmızı galiba

Ay mı şu yıldızın yanındaki

Oyuncak mı o da?

Hadi anne

Görüyorum

Her sabah

Çocuklar gidiyor sekizinde kahvaltının

Sahi öğrendim ben saati

Uzun olan tekrar sekizi gösterince

Gelin olacağım

Sahi büyüdüm mü anne

Söylesene?

Asena Gülsüm GÜNEŞ