Yalnızlık Yasak / Ahmet Telli

YALNIZLIK YASAK

Yüklenmiş kanadına uzak kırların

ve gecelerin kar ürpertilerini

taşıyıp gelmiş buraya dek

hâlâ uğulduyor ürkek göğsünde

dağ başlarının çelik fırtınaları

Çocuksu bakışlarında yorgunluk değil

bir hasretin direnci var daha çok

ama üşüyor yanlızlıktan üşüyor

tek düşmüşlüğün acımsı utancından

boynu eğik bekliyor şafağı şimdi

Bir yanlızlık mıdır bunca çoğaltan

acıyı ve biberli yanılgıyı

ve bir yanlızlığı kabullenmek midir

inceden ve usuldan başlatan

yürekte burgaçlanan sancıyı

Sessizce çekilmiş dostların arasından

bir yanlışı sürdürmenin ortasından kendince

Ayrımına bile varılmamış o yangın günlerinde

Ama üşüyor şimdi kar fırtınasına tutulmuş

gibi üşüyor yalnız kuş

Şimdi biliyor artık yalnız kuş

biliyor ki artık gecikmiştir

yolcular varmıştır varacağı yere

Anlıyor ki şimdi yalnız kuş

yalnızlık yanlışlığın ilk adımıdır

AHMET TELLİ