Ben Senden Önce Ölmek İsterim!

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Ben senden önce ölmek isterim!

Ben
senden önce ölmek isterim

Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu

İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun

Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin

Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için

Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin

Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin

Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar

Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek

Toprağa beraber dalacağız

Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben

Ben
daha ölümü düşünmüyorum

Ben daha bir çocuk doğuracağım

Hayat taşıyor içimden

Kaynıyor kanım

Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber

Ama ölüm de korkutmuyor beni

Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini

Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde

Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor

18 Şubat 1945
Piraye Nâzım Hikmet

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben Senden Önce Ölmek İsterim! Ben senden önce ölmek isterim! Ben senden önce ölmek isterim Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? Ben zannetmiyorum bunu İyisi mi, beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni görebilesin Fedakârlığımı anlıyorsun : vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için Ve toz oluyorum yaşıyorum yanında senin Sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin Ve orda beraber yaşarız külümün içinde külün, ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar Ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek Toprağa beraber dalacağız Ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak : biri sen biri de ben Ben daha ölümü düşünmüyorum Ben daha bir çocuk doğuracağım Hayat taşıyor içimden Kaynıyor kanım Yaşayacağım, ama çok, pek çok, ama sen de beraber Ama ölüm de korkutmuyor beni Yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini Ben ölünceye kadar da bu düzelir herhalde Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde? İçimden bir şey : belki diyor 18 Şubat 1945 Piraye Nâzım Hikmet