Caminin İç Bölümleri Nelerdir? Caminin İç Kısımları Nelerdir? Caminin Bölümleri

Caminin İç Bölümleri Nelerdir? Caminin İç Kısımları Nelerdir? Caminin Bölümleri
Caminin İç Bölümleri Nelerdir? Caminin İç Kısımları Nelerdir? Caminin Bölümleri
Cami Alm Moschee (f), Fr Mosquee, İng Mosque Müslümanların ibadet yeri İbadet yapmak için toplanılan yerlere "mabed" veya "ibadethane" denir Müslümanların mabedine "mescit" ve "cami"; Yahûdilerinkine "sinagog" ve "havra"; Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir Lügatta cami; toplayan, toplayıcı demektir Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer camilerdir Camiler, İslamiyetin icaplarını, emir ve yasaklarını öğretmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır Camide beraberce yapılan ibadet, yalnız başına yapılandan daha kıymetli ve daha sevaptır


Sultan Ahmed Camii

Türkiye’de görülen camiler genellikle büyük bir alanda yapılmışlardır Osmanlılar zamanında yapılan camiler üç ana bölümden meydana gelmiştir Bu üç ana bölüm; 1) Dış avlu, 2) İç avlu, 3) Caminin içi, namaz kılınan kısmı (kubbe altı veya sahın)dır

1 Dış avlu: İç avlu ve sahını çevreler Etrafı pencereler açılmış taş duvarlarla çevrilmiş ve pencerelerine demir parmaklıklar takılmıştır Bu avluya girişi sağlamak için çeşitli yerlerine kapılar açılmıştır Bu dış avlular Selatin Camilerinde, yani padişahların yaptırdığı camilerde çok büyük olup, zemini topraktır ve üzerinde kaldırım döşeli ince yollar vardır Hem gölge yapmak hem de binaya güzellik kazandırmak için bazı yerlerine ağaçlar dikilmiştir Dış avluda türbelerin, mezarların bulunduğu yer vardır ki, buraya "hazire" denilir

2 İç avlu: Cami binasına bitişik ve kıblenin ters yönüne gelen tabanı mermer döşeli ve etrafı pencereli yüksek duvarlarla çevrili kısımdır Bu avlunun iç tarafında sütunlu revaklar vardır Revakın iki sütun arasında kalan her bölümünde demir parmaklık takılmış, genellikle ahşap kapakları bulunan pencereler açılmıştır Revakın bulunduğu kısım, iç avluyu dört tarafından çepeçevre dolaşır ve yüksekçe bir seki şeklinde olup zeminden yüksektir Cami ile birleşen taraftaki kısmına ise, son cemaat yeri denir İç avlunun ortasında cemaatin abdest alması için yapılmış bir şadırvan bulunur

İç avlunun ekseni ile, cami içinin ekseni aynı istikamette olur Mihraptan geçen bu eksenin iç avlu duvarında bir kapı bulunur Bu kapıya "cümle kapısı" denir Bundan başka iç avlunun sağ ve sol yanlarında esas mekana yakın kısımlarında da birer kapı vardır Bunlara da "koltuk kapı" denir

Revakın, cami binasına bitişik olan kısmının ortasında büyük bir kapı bulunur Bu kapıdan caminin içine girilir Bu kapının bulunduğu cami duvarının iç avluya bakan yüzünde, kapının sağında ve solunda birer mihrap vardır ki, son cemaat yerinde namaz kılanların kullanması için düşünülmüştür Yine bu duvar üzerinde dışarıya taşkın balkon şeklinde mahfiller vardır Bunlara "Mükebbire" denir

Son cemaat yeri: Sahın ile iç avlu arasında olan ve caminin sahın kısmından bir duvarla ayrılmış bulunan üstü tonoz veya küçük kubbelerle örtülü, caminin eninde revaklı uzun yerdir ki, cami dolduğu vakit sonradan gelenler veya namaz vaktine geç kalanlar burada saflar teşkil ederek namaz kılarlar Son cemaat yeri zeminden yüksekçe olur Bazan caminin içinde de son cemaat yeri olabilir

Şadırvan: Üstü çadır şeklinde bir dam veya bir ahşap kubbe ile örtülü yüksek mermer bir havuz olup, içinde bir fıskiyeden veya lüleden akan sular toplanarak dış tarafında sıra ile takılmış musluklardan akar Caminin iç avlusunda cemaatin abdest alması için yapılmıştır Caminin mimari üslûbuna uygun olarak yapılmışlardır Şadırvanların damları direkler veya sütunlar üzerine tutturulmuş olup ileriye taşkın saçakları olur Musluklarının önünde sıralanmış tahtadan sabit oturacak sıralar ve ayak koyacak taşlar yer alır Musluktan akan suyun, sıçramaması için derin olarak yapılmış yalakları bulunur Bazı şadırvanlarda kuşların suyu kirletmemesi için hazne denilen yüksek havuzun üstü tel kafesle örtülmüştür Şadırvanlar genellikle yuvarlak veya çok köşeli olduğu gibi kare veya dikdörtgen şeklinde olanları da vardır

Mükebbire: (Me’zene) Ezan okunacak veya tekbir getirilecek yer manasına gelir Caminin son cemaat yerinde namaz kılanlara, içerideki imamın tekbirlerini tekrar ederek cemaatin birlikte namaz kılabilmesini sağlamak için yüksekçe bir pencere içine ve dışarıya taşkın olarak inşa edilmiş balkon şeklinde çıkmadır ki, son cemaat müezzini imamın tekbirlerini buradan tekrar ederek dışardaki duymayan cemaate bildirir

3 Caminin içi, kubbe altı veya sahın: Camiler, bina olarak Mekke’ye, yani Kabe istikametine yöneltilmiştir Üstü büyük kubbe ile örtülü olan mekana "kubbe altı" veya "merkez sahın" denir Merkez sahının köşesinde, Kur’an-ı kerim okumak için biraz yüksekçe olarak yapılmış yerlere ise "sofa" adı verilir Büyük kubbe, mimari duruma ve büyüklüğüne bağlı olarak paye ve sütunlar üzerine oturur Sahınların zemini mermer döşelidir Buralarda namaz kılınacağı için üzerine halı serilir Bazı yan sahınların yanlarında kapılar vardır Cemaat dış avludan caminin içine bu kapılardan direk olarak girebilir Bazı büyük camilerde yaz sahınları üzerinde fevkaniye ve tabaka diye tabir edilen ikinci bir kat daha bulunur Bu tabakaların padişahlara ayrılmış ve dışarıdan ayrı bir kapı ve merdivenle çıkılan kısımlarına "hünkar mahfili" denir İlk Osmanlı camilerinde merkezi sahının ortasında genellikle bir havuz bulunur, ya bu havuzun üstünde veya merkez sahının herhangi bir yerinde yüksekçe bir mahfil yer alır Bu mahfil müezzinlerin kullanmaları içindir Bu sebepten dolayı "müezzin mahfili" denilir

Merkezi sahının kıble yönündeki duvarının tam ortasında hücre şeklinde bir kısım bulunur Bu hücre imamın namaz kıldırırken bulunacağı yerdir ki, buna mihrap denir Mihrabın sağ tarafından merdivenlerle çıkılan, taştan veya ahşaptan yapılmış yüksek yere ise minber ismi verilir Bundan başka caminin içinde vaizlerin vaz verirken üzerine oturmaları için yapılmış yüksek kısımlara da kürsü denir Bütün bu kısımlar esas vazifelerin dışında, üzerleri çok güzel şekilde süslenmiştir Üst kat pencereleri genellikle sade ise de, vitray denilen renkli camlardan yapılmış pencereler de vardır

Caminin içinin aydınlatılması için duvarlarına ve çeşitli yerlerine sıralar halinde pencereler açılmıştır Alt kat pencerelerde ahşap kapaklar bulunur Bu kapakların üzerleri çok güzel şekilde süslenmiştir Üst kat pencerelerin sade olanları bulunmakla birlikte, vitray denilen renkli camlardan yapılmış olanları da vardır

Mihrap: Cami, mescit ve namazgahlarda kıble istikametini gösteren ve imamın cemaat önünde durarak namaz kıldırdığı yere denir Mihraplar umûmiyetle oyuk bir hücre şeklinde yapılırlar Namazgahlarda bu mihrap yeri dikili bir taşla gösterilir Genellikle mermerden yapılmalarına rağmen çok az sayıda ahşap mihrap da vardır Ayrıca çini levhalarla kaplanmış mihraplara da çoğu camilerde rastlamak mümkündür Mihraplar, caminin mimari durumuna uygun olarak sade veya süslü olarak yapılırlar

Minber: Camilerde üzerine hatibin çıkıp hutbe okunmasına mahsus merdivenli yüksek kürsü

Peygamber efendimiz Medine’deki mescitte Eshabına hitab ettikleri zaman uzun müddet ayakta dururdu Bunu gören Eshab-ı kiram, Peygamberimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) dayanması için bir hurma ağacı dikmişlerdir Sonradan ılgın ağacından her kademesi birer fasılalı ve iki karış kadar enli üç kademeli bir minber yapılmış ve Peygamber efendimiz hutbelerini bu yüksekçe mevkide okumuştur Bu minber üç veya dört ayaklı olup arkasında dayanmak için üç sütunu olduğu ve Peygamberimizin üçüncü kademede oturup ayaklarını ikinci kademeye dayadıkları rivayet edilir O vakitten beri camilerde hutbe için daha çok kademeli taştan veya ahşaptan minberler yapılmıştır Önde perde ile örtülü bir kapısı veya külah ile örtülü düz bir sahanlığı olan bu minberler, mihrabın sağına inşa edilmişlerdir Gayet güzel oymalar ve şebekeli parmaklıklarla süslenmiş olan bu minberler, caminin en önemli kısmını teşkil eder

Kürsü: Camilerde, vaiz ve ders vereceklerin oturmasına mahsus, üstüne birkaç basamaklı bir merdivenle çıkılan seyyar veya sabit sedir Bunların üstü oymalarla süslü, ağaçtan taht gibi yapılmış olan yerlerine bir minder konulur Önlerinde kitap koymaya mahsus rahleler vardır Bunlar genellikle tahtadan oymalı ve sedefli olarak gayet süslü yapılırlar Bazı camilerde mermerden yapılmış olanları da vardır Camilerin başlıca eşyasından birini meydana getirir ve her camide bir iki tane bulunur Camilerde bulunan bu kürsülere vaz kürsüsü denir

Minare: Caminin bitişiğinde, ezan okumak ve ezanı civara duyurmak için ince bir kule şeklinde bir veya birkaç şerefesi bulunan yüksek yapı Yeni minareler genellikle taştan yapıldıkları gibi tuğladan ve ahşaptan yapılanları da vardır

Ezan okumak ve uzaklara kadar duyurabilmek için camiye ilk minareyi Eshab-ı kiramdan Mesleme bin Mahled yaptırmıştır Mesleme’nin (radıyallahü anh) kardeşi Şerahbil bin Amr tarafından da minarede ilk ezan okunmuştur O zamana kadar ezan, mescitlerde yüksekçe bir yerden okunurdu

Bundan sonra yapılan camilere en az bir minare ilave etmek adet oldu Bu sebepten minare, İslam mimarisinde önem kazandı Bu sebeple her millet kendi mimari üslûbuna uygun çeşitli şekillerde minareler inşa etmişlerdir Minare, en gelişmiş ve en uygun şekline Osmanlı devrinde ulaştı ve bunda Mimar Sinan’ın büyük rolü oldu Zaten Sinan’la Osmanlı’nın 16 yüzyılda mimari sanatı en yüksek dereceye varmıştır

Minare en alt kısmından başlamak üzere şu kısımlardan meydana gelir: Kürsü, pabuç, gövde, şerefe, petek, külah ve alem Minarenin içindeki merdivenle şerefeye çıkılır