Ben Ne Zaman Yalnız Kaldım..

Ben ne zaman yalnız kaldım, bilmiyorum
Ne tuhaf,
Vaktim olmazdı
Yalnızlığı bunca bilirken kendimi hiç yalnız sanmazdım
Çevremde hep birileri vardı, ben hep birilerinin yanındaydım
Günler belirsiz bir gelecek için neredeyse kendiliğinden hazırlanırdı,
Aramızda habersiz gidip gelen gündelik armağanlarla
Kendi kendini taşıyan bir ırmağın akıntısında hayat bizi kendi sahillerimize ulaştırırdı
Bazı evlerden taşınırdık, bazı insanlar girip çıkardı hayatımıza,
Bazı mektuplar alırdık, bazı sözler, çiçek selamları
Sonraları bazı tanıdıklarımızın ölümleriyle de karşılaştık,
Elde olmayan nedenlerle
Sudaki halkalar gibi genişleyen;
Küçük alınganlıklardan büyük dargınlıklara
Vazgeçişler, unutuşlar, kayıplar
Birbirimizi çok sevdik hep yıllarla azala azala

Şimdi ne zaman yalnız kaldığımı düşünsem,
Yalnız olmadığımı kanıtlamak istiyorum kendime
Eskiden iki albüme sığdırdığım hayatım,
Şimdi sığmıyor eskilenlerle çoğalmış fotograflara
Telefonun başına geçiyorum,
Alt alta dizilmiş onca ad arasında seken ömür parçası
Gün ölüyor meşgul numaralarla
Şimdi ne zaman yalnız olduğumu düşünsem,
Şimdi ne kadar yalnız…
Yalnız olduğumu anlamam için beni hiç yalnız bırakmadınız

Ben ne zaman yalnız kaldım, bilmiyorum

Murathan MUNGAN