Cahit Sıtkı Tarancı.

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Cahit Sıtkı Tarancı Asıl adı Hüseyin Cahit (d

2 Ekim 1910, Diyarbakır-ö

13 Ekim 1956, Viyana)

2

Ekim

1910 yılında Suriçi Cami Kebir Mahallesi 3 nolu evde dünyaya gelen Cahit Sıtkı Tarancı'nın çocukluk ve gençlik yıllarının bir bölümü bu tarihi evde geçmiştir

Cahit Sıtkı Tarancı Diyarbakır'ın soylu ailelerinden olan Pirinçcizadelerdendir

2 Ekim 1910 yılında dünyaya gelen Tarancı'nın Babası Bekir Sıtkı, annesi Arife hanımdır

İlk tahsilini Diyarbakır'da tamamladı

Daha sonra Orta öğrenimi için İstanbul'a gönderilerek, Kadıköy Fransız Saint Joseph Lisesi'ne yazıldı

Burada dört yıl okuduktan sonra Galatasaray Lisesinde tamamladı (1931)

Sonra Istanbul'da Mülkiye Mektebi'nde (1931-1935) ve Yüksek Ticaret Okulu'nda okudu

Yüksek öğrenimini tamamlamak için Paris'te Sciences Politiques'te sürdürdü (1938-1940)

Öğrenimi sirasinda Paris Radyosu'nda Türkçe yayinlar spikerligi yapti

2

Dünyü savaşı nedeniyle Türkiyeye döndü

1944 yilindan baslayarak Ankara'da Anadolu Ajansi, Toprak Mahsulleri Ofisi ve Çalisma Bakanligi'nda çevirmen olarak çalisti

1951 de Cavidan Tınaz'la evlenir

1954'te ağır bir hastalığa yakalandı felç geçirdi

Türkiye'de tedavisi sonuç vermeyince Viyana'ya götürüldü

13 Ekim 1956'da orada bir hastanede öldü

Ankara'da toprağa verildi

'Sanat için sanat' ilkesine bağlı kaldı

Ona göre şiir, kelimelerle güzel şekiller kurma sanatıdır

Vezin ve kafiyeden kopmamış; ama ölçülü veya serbest, her türlü şiirin güzel olabileceği inancını taşımıştır

Açık ve sade bir üslubu vardır

Çoğu gerçeğe bağlı olan mecazları, derin, karışık ve şaşırtıcı değildir

Uzak çağrışımlara ve hayal oyunlarına pek itibar etmemiştir

Zaman zaman bazı imaj ve sembollere başvurmuştur

Şiirlerinde en çok yaşama sevinci ve ölüm temalarına yer vermiş, nedense hep ölümün üstüne gitmiştir

Ayrıca yitik aşklar, mutlu sevdalar, yalnızlık, yaşadığı bohem hayatın buruklukları, çocukluk özlemi de şiirlerine konu olmuştur

Fransiz sairlerinden, özellikle Baudelaire ve Verlaine'den etkilenmistir

Şairin önemli kitapları arasında "Otuzbeş Yaş", "Ömrümde Sükut", "Düşten Güzel" ve "Ziya'ya Mektuplar" sayılabilir

1946 Cumhuriyet Halk Partisi Şiir Yarışmasında ödül aldı

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Cahit Sıtkı Tarancı. Cahit Sıtkı Tarancı Asıl adı Hüseyin Cahit (d 2 Ekim 1910, Diyarbakır-ö 13 Ekim 1956, Viyana) 2Ekim1910 yılında Suriçi Cami Kebir Mahallesi 3 nolu evde dünyaya gelen Cahit Sıtkı Tarancı'nın çocukluk ve gençlik yıllarının bir bölümü bu tarihi evde geçmiştirCahit Sıtkı Tarancı Diyarbakır'ın soylu ailelerinden olan Pirinçcizadelerdendir 2 Ekim 1910 yılında dünyaya gelen Tarancı'nın Babası Bekir Sıtkı, annesi Arife hanımdır İlk tahsilini Diyarbakır'da tamamladı Daha sonra Orta öğrenimi için İstanbul'a gönderilerek, Kadıköy Fransız Saint Joseph Lisesi'ne yazıldıBurada dört yıl okuduktan sonra Galatasaray Lisesinde tamamladı (1931)Sonra Istanbul'da Mülkiye Mektebi'nde (1931-1935) ve Yüksek Ticaret Okulu'nda okudu Yüksek öğrenimini tamamlamak için Paris'te Sciences Politiques'te sürdürdü (1938-1940) Öğrenimi sirasinda Paris Radyosu'nda Türkçe yayinlar spikerligi yapti 2 Dünyü savaşı nedeniyle Türkiyeye döndü1944 yilindan baslayarak Ankara'da Anadolu Ajansi, Toprak Mahsulleri Ofisi ve Çalisma Bakanligi'nda çevirmen olarak çalisti 1951 de Cavidan Tınaz'la evlenir1954'te ağır bir hastalığa yakalandı felç geçirdi Türkiye'de tedavisi sonuç vermeyince Viyana'ya götürüldü 13 Ekim 1956'da orada bir hastanede öldü Ankara'da toprağa verildi 'Sanat için sanat' ilkesine bağlı kaldı Ona göre şiir, kelimelerle güzel şekiller kurma sanatıdır Vezin ve kafiyeden kopmamış; ama ölçülü veya serbest, her türlü şiirin güzel olabileceği inancını taşımıştır Açık ve sade bir üslubu vardır Çoğu gerçeğe bağlı olan mecazları, derin, karışık ve şaşırtıcı değildir Uzak çağrışımlara ve hayal oyunlarına pek itibar etmemiştir Zaman zaman bazı imaj ve sembollere başvurmuştur Şiirlerinde en çok yaşama sevinci ve ölüm temalarına yer vermiş, nedense hep ölümün üstüne gitmiştir Ayrıca yitik aşklar, mutlu sevdalar, yalnızlık, yaşadığı bohem hayatın buruklukları, çocukluk özlemi de şiirlerine konu olmuştur Fransiz sairlerinden, özellikle Baudelaire ve Verlaine'den etkilenmistir Şairin önemli kitapları arasında "Otuzbeş Yaş", "Ömrümde Sükut", "Düşten Güzel" ve "Ziya'ya Mektuplar" sayılabilir 1946 Cumhuriyet Halk Partisi Şiir Yarışmasında ödül aldı