Kılıflardaki Esinti

Saatin zembereği hasretlere yüzü dönüklüğü içinde kapıdan içeri giren adamın tıraşlı yüzünü sıvazlamasıyla boşalmıştı Siyah ayakkabıları içinde beyaz çorapları vardı Adamla o anda göz göze gelmiştik Sertti Sonra adam birden ellerime bakmaya başladı Jiletle doğradığım avucumda okul yıllığı gizliydi Dersin orta yerinde kimin daha acıya dayanıklı olduğunu ölçmek için jileti elimizin ayasına derin çizikleri hatıra bıraksın diye basardık Sınıfın en arka sıraları bizi sayıklarken önde oturan kızlar zaten çoktan paylaşılmış olurdu Cesaret, kendine dönük akrep kuyruğuyken çalan zil yağmasını biriktirirdi bir dahaki sessizliğine


Boşluktan bir maske daha erimişti yüzümde Gece kimin olabilirdi ki ısırılmış tükrükler arasından sıyrılıp yorgun insanların ahlarına karışırken? Kim büyümüştü?


Figüran bir yücelik oluyordu kendini anlamaya çalıştığım ılık küllerden saatler Tavaf sana ey adımlarımın aksaklığı Çatladığı yerde dizlerimin bağı çözülürken sürtündüğüm uçurum evveliyatını soruyordu


Şehir ahir zamana düşmüyordu adamın eli beline uzandığında Ne söylersem değeri olmayacaktı Taş kesilmemiştim Dudaklarım bütün gölgelerimi toplamıştı herkesin ortasında Galiba satılmıştım


Beyaz dallar ipekten tenlerim sorarlarken elim hızla belime uzanmıştı


HALİL İBRAHİM ÖZCAN