İlahi Adalet

İlahi Adalet - Neriman Küçük

İki çoçukluk arkadaşıydılarBeraber büyüdüler, beraber kız tavladılar, her şey beraberdi Bir gün ayrılık çıka geldi Ali askere gidiyorduKemal şimdilerde tek başına kalmıştıOnsuz herşey anlamsız diyordu tek başına onsuz çekilmiyorduBir sabah haber geldi


Ali şehit olmuştu


Kemal kaç gün kendine gelememişti bunları bile hatırlamıyorduAskere gitmişti ve bir daha yoktu geleceği günü iple çekerken,çekilmeyen günler başlamıştı artıkKemal`inde askerlik zamanı gelmiştiBabası Ali`yi çok severdi o şehit olduktan sonra Kemal`i askere göndermeme fikri dolaşıyordu kafasında,nasıl yapmalıydıSonra çürük raporu almak geldi aklına,göndermeyecekti biricik oğlunu askere, bu fikre Kemal`de katıldıGitmeyecekti! kardeşim dediği can dostunu kaybetmiştiGitmeyecekti!


Çürük raporunu aldılarBaba ve oğul rahatlamışlardıYalnız evin hanımı bundan oldukça rahatsızdı onlara defalarca anlatmaya çalışmasına rağmen,onu dinleyen olmamıştıVatan borcu demiştiMevla iyi demez demişti ama,dinletememişti


Nergis hanım,her gün oğlunu ve eşini öperek gönderirdi evdenOnlara dualar ederdibugünde onlar gibi her hangi bir gündü oğlunu gülücüklerle gönderdiKemal her sabah olduğu gibi annesine takılmadan kah onu güldürerek, kah onu kızdırarak evden çıktıAnne gülücüklerini seyretti oğlunun ona tebessüm ettiAradan bir saat geçtikten sonra bir telefon sesiyle irkildi Nergis hanım,olduğu yerde uyuya kalmıştı


Kemal kaza yapmış!


Nergis hanım,ne yapacağını şaşırmış ağlayarak eşini aradıKaza yerine geldilerİkisininde gözünde yaşlar vardıAraba hurdaya dönmüştü virajda aşırı hız ve takla dediler


Hastane`ye kaldırmışlardı


Durumu ciddi,bekleyin dediler


Nergis hanım ve Musa bey beklemeye başladılar yoğun bakım bekledilerKaç gün onlar bile farkında değildilerHerkes gelip gidiyor geçmiş olsunAllah yardım etsin diyorlardı ama;onlar bunların farkında bile değillerdi sadece kafa sallıyorlardı aslında onların kalpleri içeride kemal`in yanında atıyordu ama;kimse geçit vermiyordu bir kere oğullarını görsünler


Ateş düştüğü yeri çakıyorduAlevleri gören yoktu!


Aradan bir ay geçti


Kemal yoğun bakımdan çıkmıştı ama;kendinde değildiKendini sağa sola atıyor kimseyi hatırlamıyorduvücudunda hiçbir yara yoktu ama;atıyorduAnne babasına olmayacak şeyler söylüyor kimseyi hatırlamıyorduOğulları yarım gibi olmuştuEllerini kollarını bağlıyorlardıHiçbir ihtiyacının farkında değil,


Musa bey`in arkadaşlarından biri senin oğlan askere de gidememiştidiye sordu baba`ya

Musa Bey,dondun kaldıÇürük raporu geldi aklına,


Tam ehliyetsiz



Düşündü,çürük değildi ama;artık çürük oldu



Neriman Küçük