Ulu Hakan'ın 117 Yıllık Mirası

Zamanın iyi ve üretken olarak kullanımı konusunda zaman zaman kurslar

düzenleniyor İşte bu kurslardan birinde zaman kullanma uzmanı öğretmen,

çoğu hızlı mesleklerde çalışan öğrencilerine, “Haydi, küçük bir deney yapalım” demiş


Masanın üzerine kocaman bir kavanoz koymuş Sonra bir torbadan irice kaya

parçaları çıkarmış, dikkatle üst üste koyarak kavanozun içine yerleştirmiş

Kavanozda taş parçası için yer kalmayınca sormuş; “Kavanoz doldu mu?”

Sınıftaki herkes, “Evet, doldu” yanıtını vermiş


“Demek doldu ha” demiş hoca Hemen eğilip bir kova küçük çakıl taşı

çıkartmış, kavanozun tepesine dökmüş Kavanozu eline alıp sallamış, küçük

parçalar büyük taşların sağına soluna yerleşmişler


Yeniden sormuş öğrencilerine; “Kavanoz doldu mu?”


İşin sanıldığı kadar basit olmadığını sezmiş olan öğrenciler; “Hayır, tam da dolmuş sayılmaz” demişler


“Aferin” demiş zaman kullanım hocası Masanın altından bu kez de bir kova

dolusu kum çıkartmış Kumu kaya parçaları ve küçük taşların arasındaki

bölgeler tümüyle doluncaya kadar dökmüş

Ve sormuş yeniden; “Kavanoz doldu mu?”


“Hayır dolmadı” diye bağırmış öğrenciler


Yine “Aferin” demiş hoca Bir sürahi su çıkarıp kavanozun içine dökmeye başlamış


Sormuş sonra; “Bu gördüklerinizden nasıl bir ders çıkardınız?”


Atılgan bir öğrenci hemen fırlamış;

‘”Şu dersi çıkarttık Günlük iş programınız ne kadar dolu olursa olsun, her zaman yeni işler için zaman bulabilirsiniz”


“O da doğru ama” demiş zaman kullanma hocası; “Çıkartılması gereken asıl

ders şu; Eğer büyük taş parçalarını baştan kavanoza koymazsanız daha sonra asla koyamazsınız”


Ve ardından herkesin kendi kendisine sorması gereken soruyu sormuş;


“Hayatınızdaki büyük taş parçaları hangileri, onları ilk iş olarak kavanoza koyuyor musunuz?


Yoksa kavanozu kumlarla ve suyla doldurup büyük parçaları dışarıda mı bırakıyorsunuz?”