Türküler Kül Oldu |
10-09-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Türküler Kül OlduTürküler Kül Oldu Paramparça ruhum ellerinde Tomur güllerim kana kesmiş Aklım, bedenimi aldatıyor ve Birgün, mutlaka! diyorum Huzur! adını vereceğim bahar dallarına koşuyor ellerim Yüreğimin içinden sızan gözyaşımdır Aptal! damgalı çocuk gözlerimdeki heyecan, düneydi Terbiyesiz! şerhi düşülmüş künyeme silinmeyen kalemle Katı kurallı bir yasa taslağının, içine sıkıştırılmış kadın yüreğim Sevdaya sıkışmış, Aşka sığınmış oysa Sadece sevmiş, çırılçıplak Yarın yok, biliyorum Güzden kalma birkaç yaprak, çiçek bozuğu ve tohum düşüyor avuçlarıma 'solgun bir gül oluyor dokununca' Güneş ısıtmıyor lodosta Bu lodos, başka lodos zannımca Kışın kasveti çöktü ruhuma Yaslı gecem, yaşlı yastığa sığındı Karsız boran, boransız kış olmuyor Yağmursuz çimen, bitmez/bilesin Kırlangıçsız gelmez bahar, leylekler dönmezse yuvalarına ve de turnalar, dereler coşmazsa yatağında o bahar, bahar olmaz, çiçek dalda durmayınca Oysa, her gece göğsüme sığınıyordu ellerim Omuzunda ağlanacak yeri özenle seçiyordum Sözlerim, gözlerinden çoktu, sen bilmiyordun Duymuyordun bakışlarımın sesini Kendime sığınan beni çekip çıkarmıyordun İttirdiğin her an, vicadanın olup da gelecek uykuna gölgem Uykuma geldiğin her gece, uykunda soyunduğum her saat, şiirin olacak dilinde/bilesin Türkü olmaz bu şiirden, tutmaz nağmesi, notası Beyazı olmaz, karaya çalmaz, ala, yeşile bezenmez girerse bağlamaya bu şiir Tezene tutuşur Onurum Pul! Türküler kül, dut ağacı, köz olur bilesin Sezer Nişancı |
|