Yarın Sabah Gözlerini Açtığımızda...

Yarın sabah gözlerimizi açtığımızda, çekmecenin üzerinde kurşun kalemle yazılmış bir not görseydin:

“Dünya Yıkıldı; Yeniden Kuruluyor”

diye; yani bir “sil baştan”, yani “bir fırsat daha”;

artık “o hep istediğin” neyle uğraşmaya, neyi öğrenmeye, neyi hayata geçirmeye başlar,

neyi bitirir, hangi işe bir daha asla bulaşmazdın?

Nefes nefese kimi arar, ayakkabının teki merdivende - kime koşar, kimden sonsuza kadar uzak dururdun?

Anahtarı “sevgi” olan hangi paslı kilitleri açar, balyozu “cesaret” olan hangi kalın zincirleri kırardın?

Hangi söylenmemiş sözler çıkardı açığa, hangi çıkılmamış yolculuklar beklerdi çelik kapının ardında?

Gece yatarken, saatinin alarmını kurup, çekmecenin üzerindeki kurşun kalemin yanına koyarken

bir düşün bunu

Sen derin uykulardayken dünya yıkılabilir, geçmişe ait ne varsa kalkmaz enkazın altında kalabilir

Ve yarın sabah, tabii eğer açabilirsen gözlerini,

yepyeni bir dünya kurulmuş olabilir,

her sabah kurulduğu gibi