Yandım Kul Oldum.. Yandım Kül Odum.. Yandım Gül Oldum..

Ben kalbimi dünyanın dert duvarları arasında ezdirdim

Çok özledim sonsuz genişliğini secdelerin

Ben ruhumu zehir parmaklıklar ardında tutuklu bıraktım

Öyle çok susadım ki ilk tekbirin;dudağımdan içtiğim serinliğe

Ben bencilliğin dehlizlerinde ümitsizce

dolandım…dolandım…dolandım…

Öyle çok hasretim ki bir rukün kavsinde

Belimi kıran ayrılıkları göğe savurmaya

Ben ellerine cilveli kelepçeleri vurulmuş bir zavallıyım

Çok isterdim bir kıyamın kıyametinde

İçimdeki bütün kuşları dağlara uçurmayı

Ayaklarımı dar zamanların prangalarına kaptırdım ben

Öyle hasretim ki yalnız ve yalnız sana kul olmayı

Cümle dilenciliklerden kurtulmayı

Öyle hasretim ki göğsümde sakladığım kanadı kırık serçeleri

Rahmetinin yuvasına uçurmaya

Öyle çok hasretim ki yalnız ve yalnız sana muhtaç olmaya

İçimde saklı sancılı incileri rahmetinin kıyılarına savurmaya

ahdettim

Mülteci ellerimin ayazında ölmüş kelebekleri

Kudsi levhanın dokunuşuna emanet etmeye geldim

Ben gururun mahkumuyum…

Ben gerçeğin kaçkınıyım…

Ben günahın tutsağıyım…

Ben isyan çöllerinin çorağına sürgün bir yetimim

Sevindir beni,sevdir,sevindir,sev,sevdiğini bildir…

Hüzünlerimi bir secdenin billur sularında erit ne olur

Ne olur korkularımı rahmetinin kucağında teskin eyle Sen

Ben sahte uzaklıkların sürgünüyüm…

Ben içine kalbimi sığdıramadığım dar vakitlerin küskünüyüm…

Öyle özledim ki seccademin alnımdan öpüşlerini…öyle özledim…

İşte huzuruna geldim …

Şöyle başımı sokacak bir umudum olsun istedim

İstedim ki yüzünden menekşeler toplayacağım sonsuz ovalarım olsun

İstedim ki koşup koşabildiğim kadar

İçimde sakladığım bütün uçurtmaları rüzgarlara verebileyim

Ben sonsuz derinlikte uykuların yitiğiyim

Ben unutuş uçurumların dibinde unutulmuş bir cesedim

Ben benlik ve bencillik yabancılıklarında

Evine yol bulamayan bir yitirmişim

Çok özledim En Sevgilinin en çok sevdiği yerde durmayı

Öyle hasretim ki öyle muhtaçım ki

En Sevgilinin en çok sevildiği halde olmaya

Geldim…Huzuruna vardım…Geçtim kendimden…Kendime geçtim

Deldim benlik dağını…Yolda kaldı Ferhat…Şirin’in ben oldum

Yandı her yanım…İbrahimin oldum…Gül oldum…

Çöle verdim leylayı;aklı mecnuna sattım

Mecnun oldum yakınlığına geldim

Tüm uzaklıkları uzaklara savurdum keremini gördüm

Vazgeçtim aslıdan,gölgeden çıktım,aslına geldim…vaslına geldim…

Yandım KUL oldum…Yandım KÜL oldum…Yandım GÜL oldum…

Durdum namaza; Miracına geldim, niyazına durdum

Nazla beni ne olur…

En Sevgilinin durduğu eşikte durdum

Miracına geldim…Miracına geldim

Nazarında tut ne olur

Bakışınla sar beni, el üstünde tut, bırakma ellerimi…


Bırakma…



Senai Demirci