Ellerim Üşürdü ..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

sense, bir başka mevsimde sağanak halinde yağardın
başka ülkelere sımsıcak

ellerim üşürdü

nikotin kokan ellerim üşürdü ve…
bir sigara daha yakardım

şehir ıslanırdı duman duman

çocuklar uyanmış olurdu
düşlerini kaybetmeden uykularından
benimse kabuslarım kese kağıdı buruşukluğunda
asılı kalırdı gündoğumlarına

ellerim üşürdü
ellerim üşürdü, donardı

donardım teninin yokluğuna değince ve
bıçak ağzı bir yalnızlık ikiye bölerdi her şeyi

bir yarısı sen olurdun her şeyin, bir yarısı ben olurdum hiçbir şeyin

ellerim üşürdü, üşürdüm

bir bardak çay ve taze bir simit gibi kokardı rutubetli geçmişim

küçük bir saçak altı kahvesinde güneşi soğuturdum

sonra denize karşı
kimsesiz bir adam gibi dalgalar hıçkırıklarımı boğardı

Varlığına açken, muhtaçken bir lahza görmeye seni

ellerim üşürdü, üşürdüm ve doyardım yokluğuna

donardım

martılar göç ederdi,
demirlerdi tüm gemiler limana boşalırdı deniz
yürüyüp çıkardı balıklar tuzlu bir yaşamın soluk aralarından

seni düşünürdüm

su olurdum, toprak olurdum, kuş olurdum ama
yaşam olmayı beceremezdim

sensizliğinde acemi bir ölümü karşılardım

beceremezdim ölmeyi

ellerim üşürdü,üşürdüm

tanıdık bir adam sesine karışırdı hüzünlerim

kapanan bir kapı sesine kilitlenirdim

duvar duvar karanlık büyürdü içimde yollar,
ne bir köşe başı, ne bir viraj ne dur ne durak
adımlarım soluklarını arardı kayıp yollarda
sonra, bir kadın çığlığı kayardı yıldız yıldız

önce ilk bahar defnedilirdi karınca ayazında
sonra bir pervane yanardı

gözlerimin sırılsıklam aydınlığında
kanatlarına işlerdi yaşanmamış bir yaz kelebeklerin

sonbahar geçerdi, kar yağardı

ellerim üşürdü üşürdüm
ve şubatla biterdi bir masalın son cümlesi
seni düşünürdüm

KAHRAMAN TAZEOGLU

Kahraman Tazeoğlu'nun kendi sesinden dinlemek için tıklayın

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ellerim Üşürdü .. sense, bir başka mevsimde sağanak halinde yağardın başka ülkelere sımsıcak ellerim üşürdü nikotin kokan ellerim üşürdü ve… bir sigara daha yakardım şehir ıslanırdı duman duman çocuklar uyanmış olurdu düşlerini kaybetmeden uykularından benimse kabuslarım kese kağıdı buruşukluğunda asılı kalırdı gündoğumlarına ellerim üşürdü ellerim üşürdü, donardı donardım teninin yokluğuna değince ve bıçak ağzı bir yalnızlık ikiye bölerdi her şeyi bir yarısı sen olurdun her şeyin, bir yarısı ben olurdum hiçbir şeyin ellerim üşürdü, üşürdüm bir bardak çay ve taze bir simit gibi kokardı rutubetli geçmişim küçük bir saçak altı kahvesinde güneşi soğuturdum sonra denize karşı kimsesiz bir adam gibi dalgalar hıçkırıklarımı boğardı Varlığına açken, muhtaçken bir lahza görmeye seni ellerim üşürdü, üşürdüm ve doyardım yokluğuna donardım martılar göç ederdi, demirlerdi tüm gemiler limana boşalırdı deniz yürüyüp çıkardı balıklar tuzlu bir yaşamın soluk aralarından seni düşünürdüm su olurdum, toprak olurdum, kuş olurdum ama yaşam olmayı beceremezdim sensizliğinde acemi bir ölümü karşılardım beceremezdim ölmeyi ellerim üşürdü,üşürdüm tanıdık bir adam sesine karışırdı hüzünlerim kapanan bir kapı sesine kilitlenirdim duvar duvar karanlık büyürdü içimde yollar, ne bir köşe başı, ne bir viraj ne dur ne durak adımlarım soluklarını arardı kayıp yollarda sonra, bir kadın çığlığı kayardı yıldız yıldız önce ilk bahar defnedilirdi karınca ayazında sonra bir pervane yanardı gözlerimin sırılsıklam aydınlığında kanatlarına işlerdi yaşanmamış bir yaz kelebeklerin sonbahar geçerdi, kar yağardı ellerim üşürdü üşürdüm ve şubatla biterdi bir masalın son cümlesi seni düşünürdüm KAHRAMAN TAZEOGLU Kahraman Tazeoğlu'nun kendi sesinden dinlemek için tıklayın