Ağlasam (Cenap Şehabettin)

Ağlasam

Cenâb Şehabeddîn

Çöksem diz üstü karşına, hürmetle ağlasam
Öpsem dü pây-ı safını, lezzetle ağlasam

Ben ağlıyorken ağlasa yağmurla âsumân
Birlikte âsumân ü tabiatle ağlasam

Giryem o rütbe kesb-i samimiyyet etse kim
Bir mübtelâ gönüldeki rikkatle ağlasam

Sen, zülf-i tar-marımı destinle okşasan
Cebhem dizinde, ben de sükunetle ağlasam

Kalsam gözüm gözünde, elimde senin elin
Mesti-yi bi-misâl-i muhabbetle ağlasam

Sonra döküp huzuruna âlâm-ı hissimi
Teşrih-i iştiyâkıma cür'etle ağlasam

Tasvir ederken afet-i hicrânı herkesin
Vuslat deminde bulduğu rahatle ağlasam

Sen, ser-güzeşt-i rûhu işitmekle ağlasan
Ben, mâcera-yı kalbi hikâyetle ağlasam

Ben ağlasam, sen ağlasan, âhenler ağlasa
Ben, ser-be-ser seninle halâvetle ağlasam

Sen, rahm edip de va'd-ı visal eylesen bana
Ben, bahtımın kemâline hayretle ağlasam

Atsam bütün vücudumu agûş-ı pâyına
Bir bi-nevâ çocuk gibi, minnetle ağlasam

Bâzu-yı rahm-i izzetine ittikâ edip
Tesir-i bahtiyârî-yi vuslatla ağlasam

Ah, ağlasam senin ile leb-ber-leb ağlasam
Bir kerrecik de bunda meserretle ağlasam

1886