Özlenenimden..

Hayatın istediği gibi biri olamadım ama teselli konserleri verdim içimdeki yenilmeyen gurura Aynada gülümsemeyen yüzüme belki hiç renk veremedim ama hep koştum kaybedilmeyen hatıraların peşinden…

Sensiz anlar hep aklıma geliyor da nasıl sevmişim senliğini ; yalnızlık , yatağımın başucunda göz kırparken sanki bütün pişmanlıklar benim oluyordu Şu an yanımda olman için neler vermezdim ki kendime olan kızgınlığım darağacım olsun hatta lanetim olsun…

Vurgun yemiş deli yüreğim bir kere yalandan ; hiç belanın müptelası olmamışken şimdi gökyüzünde başıboş mermi gibi sinsice kapısını çalacağım neferi arıyorum Bilinirdi elbette sensiz kalınacak saatler ve hesabı sorulmalıydı bu kalbe Kuru ağaçtan kopan yaprak gibi kaç dem devirdi üzerine bu var olma savaşım Masumluğun yüzlerce kez doyumsuz olsa da sen içimin beni, düşlerimin prensesisin

Çıldırmış dalgalar arasında hoş geldin demiştim sana

Yangınların mahvettiği ormana gelmiştin oysa bana

İki kelimelik gecenin sonbaharı vardı saçlarında

Bestelerim güzelliğine ve seni seven mahur gözyaşlarına

Ellerim kelepçeli, yüreğim poyrazın sıcağında ve birde feleğin durmaz saldırısı eşlik etmekteler biçare gönlüme Senin ellerine uzanmanın hayalini bile çok görecek faniler ordusu şimdi en azılı düşmanlarım Savrulan sesini rüzgâra emanet etmiş yeryüzü olaylarında kaybolurken ağlama benim için

Ne mecalim kaldı nede vebalim, kırık dökük her nesnenin içinde kaybettim tüm yükümlülüklerimi Şimdi tüm lanetler var karşımda ; parçalanmış umutlarım , sarmalanmış yırtık bez parçalarına Hayatımın anlatılamayan yorumunu senin gül bahçene ektim

-------tohumsuzlar çekingendirler: uykuları senelerce yarıda kalmıştır

-------genç kız: yüreğim sevgine muhtaç ben gelemem, gel de al bendeki sevecenliğini

-------tohumsuzlar çekingendirler: kaybetsem her şeyimi inan bana hiçbir şey olur ömrümün geri kalanı

-------genç kız: beddualarım var sensiz geçen saniyede bile, nasıl olur ağaçların yağmursuzluğu sensiz

-------aşk: öyle bir yerde sizin için vecdim var ki, hiç kimse istemediği daha onu benden

İçimde tükenen yorgun çocuklar gibi sensiz kalışlarım

Ne söz dinliyor nede çözüm üretmek için çırpınıyor

Etrafımı saran gri bulutlar sanki saklambacım oluyor

Hiç kimse göremiyor beni çünkü bilmiyorlar sensizliği

Eşkiyaların saklandığı dağlarda mı aramalıydım senin güzelliğini, yüreğimi gömüp toprağın kalbine ve emanet edip her şeyimi Allaha gitmeli miydim bu şehirden Ama olmadı ! yapamadım işte , hiç kimseye söyleyemedim sana olan sevgimi kendimden bile saklayar a k sevdim seni

İnce bir yolda sabahları akşam ediyorum yokluğunda ; senin sokağına duyulan özlem içimdeki firarların çılgınlığına dönüştü Seni saklayıp içime, kaçırmak istiyorum bu dünyadan, ama sen sakın hiç kimselere söyleme hayallerimizi Belki uzanamam tesadüflere zaten hiç sevmemiştim şansımı Küçük öyküler yazmıştım sonsuzluk gibi gelen , hep ay parçasına benzettiğim güzelliğine Uykularım yarıda kalmasından belliydi sensiz yapamayacağım, sensiz yapılan her şey aslında hiçbir şeydi benim için Kıyametin kopmasından hiç bu kadar içime hüzün birikmesi olamamıştı, neden diye sorduğumda hoşça kal diyebildiğim kötülük bile etrafımda dolaşmaz olmuştu Güzel günler geçirecektik, hayallerim hep güzeldi, içinde hep sen vardın sadece sen vardın Çünkü sen hiç kimsenin giremediği yere girmiştin şurama yani kalbimin içinde küçük ama sadece senin olduğun yere Seni düşününce bile titriyor her yerim, sevmek çok güzelmiş seni sevmek bir başka güzelmiş

Mahur gözyaşlarına sarılıp elveda diyecektim oysa sana

Biriktirmiştim dertleri içimde boğulmak üzereydim o an

Olmadı keşkeler kaderimin karşısına apansız çıkmıştı,

Tutulup rüyaların umuduna bir kerede ben inanmıştım aşka

Kırık dökük unutulmuşluklarda aradım seni ve kimselerin görmediği gözlerde kaybettim gençliğimi

Revamı sevginin çaresiz çırpınışları, çok mu geç kalmıştın unutmaya şimdi gökyüzü simsiyah

Üşüyen bedenim sıcaklığına hasret nöbetleri tutarken, içimde yanan orman yangınlarına hediye ettim seni,

Şimdi duman altındaki heyecanlı duyguları unuttum sayende hadi kutlayalım güzelliğini ve sevgini…

Sende hiç benden var mı ? bende hiç benden kalmadıda…

( Şu ellerle sana yazıyorum sevgili! Hiç kimseye yazmadığım kadar, hayaline işte! Her şey o kadar küçük ki-kimse suçlu değil; inan hiç kimse benim kadar pişman değil!)

Gün olur, hüzünleri ısmarlarım yüreğime… Ne sen olursun ne de sesin varlığına bir işaret Yoksun, olmayacaksın; zaten hiç sevmedin ki-beni anlayamazsın

—Hepsi bu kadar mı?

Biliyor musun? İlk defa gözyaşlarım, gözyaşlarıma ağlıyor Yalan değil! Binlerce damla çaresiz(ce) çırpınıyor işte! Sana “gel” demiyorum, ama “gitmeseydin” içimde öylesine masum kalsaydın… Ne olurdu ki çok mu mutsuz olacaktın sanki

“Yoksun, gelmeyeceksin ki-çünkü hiç sevmedin…”