Tek Bir Papatya Diliyorum Senin İçin...Eriyorumm

Eriyorum Günler geçtikce kanımın daha da çekildiğini hissediyorum Varliğin yıkıyordu yokluğun öldürüyor Yavaş yavaş Keşke çekip vursaydın giderken Her şey daha kolay olurdu Belki de cezalandırdın beni Anıların ve yokluğun kötü bir ikili

Daha dün gibi beni öpüşün elimi tutuşun Gittiğin dün zaman durdu bende Kabullenemiyorum sanirim Yokluğunu, soğukluğunu, ölümü kabullenemiyorum Anliyacağin biraktiğin yerdeyim Yaşamayi bu denli seven ben ölümdeyim Bu Kadar gurursuzca öleceğimi hic düşünmemiştim Beni hiç sevmeyen birinin beni Öldürebileceğini

Sevgi ciçekleri güzel mutlu ilişkilerde büyür diye bilirdim Ben imkansizi Başardim sevgilim Senin sevgisizliğinin, acimasizliğinin içinde ben kendi çiçek Bahçemi büyütmeyi başardim Sen üstlerine bastin ben yeniden yeşerttim, Kokundan çekip kopardin ben yeniden ekip büyüttüm şimdi büyüttüğüm Bahçenin içinde kendi mezarıma bakiyorum En azindan güzellikler içinde öldüm Kendi cennetimde Dilerim sevgilim Dilerim öldüğünde başucunda kendi Büyütebildiğin tek bir papatyan olur