En Güzel Ağabey İle İlgili Şiirler

Ağabey İle İlgili Şiirler

Yeni Ağabey Şiirleri

Gördüm Abi

Sevgiyi gördüm abi

Öksüz ve minik bir kızın gözlerinde

Annesiyle giden çocuklara bakarken

Gördüm abi gerçekten gördüm

Karşılıksız bir sevgiydi bence

Kendi için değildi bu sevgi onlar içindi abi

Değerini bilsinler diye

Onun sevinemsi düşlerdeydi abi

Rüyasını bile göremediği düşlerde

Yaşamak kadar kendisine uzakta olsa

Sevginin değerinin biliyordu abi

Belkide sevgi için dayanıyordu

Küçücük bedeni bu zor hayata

Sadakati gördüm abi

Bir sokak çocuğunun yüeğinde

Nasıl da sahip çıkıyordu

Kader arkadaşına

Görmeliydin abi görmeliydin

Soğuktan morarmış elleri

Belkide yeni tanıştığı

Kader arkadaşı için

Havadaydı

İnmedi abi yere

Haksızlık bitene dek

Haksızlık bitmeden

Yüreğindeki sadakat volkanı sönmedi abi

Belki yalnız

Belki sahipsiz

Belki sevgisiz

Ama gururluydu

Ama sadakatliydi

Belkide çoğumuzun yapamadığını

O küçük sokak çocuğu yaptı abi

Karşılık beklemedi sevgiden

Hiçbirşey beklemedi kimseden

Sokak kanunlarına uymalıymış abi

Tek başına yaşamasını öğrendi

Paylaşmayı öğrendi

En önemlisi abi

Herşeye rağmen yaşamasını öğrendi

Arif Baltacı

Şiirci geldi abi

Takma kafana dertleri ver bana

Ver ben şiir yaparım onları

Üzüntülere alıştım yolla bana

Aşık tım bende bir zamanları

Avare olduk sokaklarda

Sönmüş mumların varsa yolla bana

Sokak lambalarım var benim

Birbirini kovalayan kedilerim

İki elin bir olup ısındığı

Sım sıkı tuttuğum buharlarım

Asla ulaşadığım camlarım var benim

Ben şiirciyim abi

Yazarım şiirlerimi o buhulara

Okurlar elbet okurlar

Ben şiirciyim abi

O aşk şiir lerini

Dertli hasret gemilerini

Buhularım çizer

Açar açar da okur abi

Gecenin melek leri okur abi

Sım sıkı tuttuğum buhularım ellerim de abi

Şiirciyim ben abi

Yolla bana aşkları abi

Abi ben aşksız kaldım

Aşksız şairim yani

şiirciyim abi

Yahya Garip

Ağabey şiiri

Sana bir şeyler yazmak istedim

Ama her elime kalem alışımda

O yumruk oturuyor

Ne konuşabiliyorum,

Ne yazabiliyorum,

Derdimi kime anlatayım ağabey?

Yapayalnızım şimdi,

O kadar savunmasızım ki,

O kadar yoksunum ki senden

Kime tutunayım şimdi ağabey?

Biliyorum kızıyorsun bana

Ama ne olur kızma

Akan her damla yaşım,

Özlemimi yatıştırıyor

Ve seni çok sevdiğimi hatırlatıyor

Neler yaşadık 25 yıl boyunca

Hatırlar mısın bilmem?

Kreşte ilk günüm daha yaşım 4

Babam bizi bırakıyor yaban kişilere

Ve ben ağlıyorum

Sen gidip babama tekme atıyorsun

Kardeşimi ağlatma diye

Hani sokaktayız

İsmi Okan'dı hatırlar mısın?

Kepimi alıp dikenli tellere atmıştı

Ben gene ağlamıştım

Sen de çocuğun kafasına taş attın

Kardeşimi ağlatma diye

Daha nice kavgalara girdin benim için

Kime güveneyim şimdi ağabey?

Hani son gecende elimi sıkmıştın ya

Hani soluğunu "ıh" diye yüzüme vermiştin ya

Biliyordun benim orada olduğumu

Ve gene ben üzülmeyeyim diye kavga ediyordun

Ama gücün yetmedi

Verdin son nefesini bir hastane yatağında

Biliyorsun değil mi?

Ebedi yatağına ben yatırdım seni

Topraktan yorganını ellerimle attım

Sana son bir sözüm var

Binlerce kez teşekkürler

Dünyanın en süper ağabeyi

Ve dünyanın en iyi arkadaşı olduğun için

Binlerce kez teşekkürler

Seni çok ama çok seviyorum ağabey

Ozan Gölge

Abi Boşver

Hayatta sana teselli olmayacaksa

Sen kırılıp yen içinde kalacakca

Abi boşver SALLA

Ufka uzanan yolda diken olacaksa

Gül hep gonca kalıp hiç açmayacaksa

Abi boşver SALLA

Bakmaya kıyamadığın gözde yaş,sana akmayacaksa

Çürüyen mendillerde ızdırap olacaksa

Abi boşver SALLA

Sabahsız gecelerine güneş olup doğmayacaksa

Sıcak bakışlarını sana değil aynalara yansıtacaksa

Abi boşver ,az SAL da

Abi Deme Bana

Bakışlar derin,

Yolum umutsuz,

Her bakışına saplanıp kalıyorum

Çıkmak için caba harçarken,

İşte o zaman sus,

Ne olur abi de me bana

Zaten,

Geleceksin diye,

Aylarca gelişini bekliyorum

Geldiğin zaman, kaldın

Gittiğin zaman, kaldın,

Sen ömrüme ömür,

Canımda canansın,

Ne olur abi de me bana

Abime

Bir fidan düştü toprağa

Boynu bükük, yüreği yaralı

Ağıtlar döküldü arkasından

Gitmişti artık

Hiçbirşey yaşamamış, yaşatmamışçasına

Yasa tuttu gökyüzünü yıldızları

pusuya yatmış bir eylül akşamında

Dolunayın ışığında

Hazanların içine gömdü kendisini

Acısız tasasız gülümseyerek gitti ölüme

Getirdiler onu

Dört tekerlekli araba dedikleri birşeyle

Uzun uzun çalan siren sesleri

Gelişinin müjdecisiydiler

Dört duvarlı bir odaya koydular

Yüzlerce yüzleri saklı insanların arasına

Aman Allah’ım

Nekadarda küçüktü yeni evi

Birkaç tahta ve çiviyle yapılmıştı

Mekanı küçülmüştü ama

Yaşamı boyunca

Tatmadığı bir huzur vardı yüzünde

Belki de

İlk defa böyle huzurlu yatıyordu

Belki de

İlk defa tebessüm ediyordu

Hatta belki de

İlk defa böyle mutluydu

Yıkadılar onu

Ona zarar vermekten

Uyandırmaktan korkar gibi

İncitmeden

Sonra yatırdılar bir musalla taşına

Yaşamı boyunca

Onu hiç tanımayan insanlar

Ellerini onun için kaldırmış dua ediyorlar

Sonra omuzlarında taşıdılar onu

Üşümesin diye önce gözlerini

Sonra her tarafını

Toprakla örttüler

Artık huzurluydu

Yaşamın en güzel döneminde

Bir fidan yıkılıyor

Üzerinde bir karış toprak

Baş ucunda vakar bir fidan

Fidanda dinmeyen iki damla gözyaşıyla