Nazım Hikmet Şiirleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-02-2012

2 Kıtalık Nazım Hikmet Şiirleri

Nazım Hikmet Şiirleri 2 kıtalık

HAVA SOĞUK

Hava puslu, soğuk

Kırlar koyu, kırmızı

Saman sarısı, ölü yeşil

Kış gelmek üzere oysaki gönül

Kışa girmeye hazır değil

GÜZ

Günler gitgide kısalıyor,

yağmurlar başlamak üzre

Kapım ardına kadar açık bekledi seni

Niye böyle geç kaldın?

Soframda yeşil biber, tuz, ekmek

Testimde sana sakladığım şarabı

içtim yarıya kadar bir başıma

seni bekleyerek

Niye böyle geç kaldın?

CENAZE MERASİMİM

Bizim avludan mı kalkacak cenazem?

Nasıl indireceksiniz beni üçüncü kattan?

Asansöre sığmaz tabut,

merdivenler daracık

Belki avluda dizboyu güneş ve güvercinler olacak,

belki kar yağacak çocuk çığlıklarıyla dolu,

belki ıslak asfaltıyla yağmur

Ve avluda çöp bidonları duracak her zamanki gibi

PENCERELER

Sabaha karşı mıydı bilmiyorum

yoksa akşamüstü müydü

belkide gece yarısı

bilmiyorum

girdi odama pencereler

perdeli perdesiz

ben basma perdeleri severim

ama tül perdeler de vardı

kara ustorlar da

ustorları çekip çekip bırakıyordum

bir daha inmez oldu kimisi

kimisi bir daha çıkamadı yukarı

ve camları kırık pencereler

elimi kestim

kimi camsızdı büsbütün

camsız pencereler içime dokunur

camsız gözlükler gibi

Pencereler

yağmur yağıyordu camlarınıza

kızıl saçları kederli uzun

ben alt dudağımda cıgaram

türkü söylüyordum içimden

yağmur sesini kendi sesimden çok severim

Pencereler

beşinci katta güneşli boşluğunuzda bir deniz

bir deniz mavi yüzük taşından

serçe parmağıma geçirdim usulcacık

üç kere öptüm ağlayarak

öpüp alnıma koydum üç kere

Pencereler

çıktım kırmızı velenseli yataktan

çocuk burnumu dayadım terli camına pencerenin

oda sıcaktı ve genç anamın kokusu vardı odada

dışarda kar yağıyordu

ben kızamık çıkarıyordum

Pencereler

sabaha karşı mıydı bilmiyorum

belki de gece yarısı

bilmiyorum

odamın içindeydi yıldızlar

ve gece kelebekleri gibi

çırpınıyorlardı camlarınızda

ben onlara dokunmaktan çekinerek

açtım sizi pencereler

salıverdim yıldızları geceye

aydınlık sınırsız hür geceye

yapma ayların geçtiği geceye

kurtlar duruyor ayın altında

hasta aç kurtlar

kurtlar duruyor önünde pencerenin

kadife perdeleri kapasam da sımsıkı

ordadırlar bilirim

gözetliyorlar beni

Pencereler

düştüm bir pencereden

bir güzele bakarken

dünya halime güldü

güzel dönüp bakmadı

belki farkında değildi

Pencereler

pencereler

kırk evin penceresi odama girdi

ben oturdum birinin içine

sarkıttım ayaklarımı bulutlara

bahtiyarım

diyebilirdim belki

Ceviz Ağacı

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,

Budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz

Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda

Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl

Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,

Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil

Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var

Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a

Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım

Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u

Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda

Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında

Davet

Dörtnala gelip Uzak Asya'dan

Akdenize bir kısrak başı gibi uzanan

Bu memleket bizim!

Bilekler kan içinde, dişler kenetli

ayaklar çıplak

Ve ipek bir halıya benzeyen toprak

Bu cehennem, bu cennet bizim!

Kapansın el kapıları bir daha açılmasın

yok edin insanın insana kulluğunu

Bu davet bizim!

Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür

Ve bir orman gibi kardeşçesine

Bu hasret bizim!

ÇEKİLMEZ BİR ADAM

Çekilmez bir adam oldum yine

Uykusuz, aksi, lanet

Bir bakıyorsun ki ana avrat söver gibi

Azgın bir hayvan döver gibi

O gün çalışıyorum

Sonra birde bakıyorsun ki

Ağzımda sönük bir cigara gibi tembel bir türkü

Sabahtan akşama kadar sırt üstü yatıyorum ertesi gün

Ve beni çileden çıkarıyor büsbütün

Kendime karşı duyduğum nefret ve merhamet

Çekilmez bir adam oldum yine

Uykusuz, aksi, lanet

Yine her seferki gibi haksızım

Sebep yok olması da imkansız

Bu yaptığım iş ayıp rezalet

Fakat elimde değil

Seni kıskanıyorum

09-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Nazım Hikmet Şiirleri 2 Kıtalık Nazım Hikmet Şiirleri Nazım Hikmet Şiirleri 2 kıtalık HAVA SOĞUK Hava puslu, soğuk Kırlar koyu, kırmızı Saman sarısı, ölü yeşil Kış gelmek üzere oysaki gönül Kışa girmeye hazır değil GÜZ Günler gitgide kısalıyor, yağmurlar başlamak üzre Kapım ardına kadar açık bekledi seni Niye böyle geç kaldın? Soframda yeşil biber, tuz, ekmek Testimde sana sakladığım şarabı içtim yarıya kadar bir başıma seni bekleyerek Niye böyle geç kaldın? CENAZE MERASİMİM Bizim avludan mı kalkacak cenazem? Nasıl indireceksiniz beni üçüncü kattan? Asansöre sığmaz tabut, merdivenler daracık Belki avluda dizboyu güneş ve güvercinler olacak, belki kar yağacak çocuk çığlıklarıyla dolu, belki ıslak asfaltıyla yağmur Ve avluda çöp bidonları duracak her zamanki gibi PENCERELER Sabaha karşı mıydı bilmiyorum yoksa akşamüstü müydü belkide gece yarısı bilmiyorum girdi odama pencereler perdeli perdesiz ben basma perdeleri severim ama tül perdeler de vardı kara ustorlar da ustorları çekip çekip bırakıyordum bir daha inmez oldu kimisi kimisi bir daha çıkamadı yukarı ve camları kırık pencereler elimi kestim kimi camsızdı büsbütün camsız pencereler içime dokunur camsız gözlükler gibi Pencereler yağmur yağıyordu camlarınıza kızıl saçları kederli uzun ben alt dudağımda cıgaram türkü söylüyordum içimden yağmur sesini kendi sesimden çok severim Pencereler beşinci katta güneşli boşluğunuzda bir deniz bir deniz mavi yüzük taşından serçe parmağıma geçirdim usulcacık üç kere öptüm ağlayarak öpüp alnıma koydum üç kere Pencereler çıktım kırmızı velenseli yataktan çocuk burnumu dayadım terli camına pencerenin oda sıcaktı ve genç anamın kokusu vardı odada dışarda kar yağıyordu ben kızamık çıkarıyordum Pencereler sabaha karşı mıydı bilmiyorum belki de gece yarısı bilmiyorum odamın içindeydi yıldızlar ve gece kelebekleri gibi çırpınıyorlardı camlarınızda ben onlara dokunmaktan çekinerek açtım sizi pencereler salıverdim yıldızları geceye aydınlık sınırsız hür geceye yapma ayların geçtiği geceye kurtlar duruyor ayın altında hasta aç kurtlar kurtlar duruyor önünde pencerenin kadife perdeleri kapasam da sımsıkı ordadırlar bilirim gözetliyorlar beni Pencereler düştüm bir pencereden bir güzele bakarken dünya halime güldü güzel dönüp bakmadı belki farkında değildi Pencereler pencereler kırk evin penceresi odama girdi ben oturdum birinin içine sarkıttım ayaklarımı bulutlara bahtiyarım diyebilirdim belki Ceviz Ağacı Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz, Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda, Budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril, Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında Davet Dörtnala gelip Uzak Asya'dan Akdenize bir kısrak başı gibi uzanan Bu memleket bizim! Bilekler kan içinde, dişler kenetli ayaklar çıplak Ve ipek bir halıya benzeyen toprak Bu cehennem, bu cennet bizim! Kapansın el kapıları bir daha açılmasın yok edin insanın insana kulluğunu Bu davet bizim! Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür Ve bir orman gibi kardeşçesine Bu hasret bizim! ÇEKİLMEZ BİR ADAM Çekilmez bir adam oldum yine Uykusuz, aksi, lanet Bir bakıyorsun ki ana avrat söver gibi Azgın bir hayvan döver gibi O gün çalışıyorum Sonra birde bakıyorsun ki Ağzımda sönük bir cigara gibi tembel bir türkü Sabahtan akşama kadar sırt üstü yatıyorum ertesi gün Ve beni çileden çıkarıyor büsbütün Kendime karşı duyduğum nefret ve merhamet Çekilmez bir adam oldum yine Uykusuz, aksi, lanet Yine her seferki gibi haksızım Sebep yok olması da imkansız Bu yaptığım iş ayıp rezalet Fakat elimde değil Seni kıskanıyorum